१)
जिन्दगानी पत्थर हो या फूल बुझ्न् सकिन,
पटकपटक परेको छु रनभुल बुझ्न सकिन ।
तीखो वचनले मुटु चस्चस्ती घोच्न थालेपछि,
आँखाभरि कति फुट्छ मूल बुझ्न सकिन।
२)
बाढी – पहिरोले खाँदै गयो जिन्दगीका पाटाहरू,
हिँड्नुपर्छ सम्हालेर अप्ठ्यारा छन् बाटाहरू ।
जो थियो दिलमा उसैले मुटु घोच्न थालेपछि,
उप्किएर दुख्न थाल्यो पुरानो घाउका खाटाहरू ।
३)
यता डाली पलाउँदा उता फूल झर्दै थियो,
भाग्यविधाता जो आफैं रनभुल पर्दै थियोे ।
मनमा व्यथा बल्झिएर मुटु दुख्न थालेपछि,
सट्टामा आँसु बेचेर पीडा असुल गर्दै थियो।
४)
भँवरालाई जिस्काउने आखिर बैसालु फूल देखियो,
बाजको सिकारमा निक्लेको परेवाको हुल देखियो ।
धर्तीको खुला ठाउँ आकाशको खुला छानोभित्र,
कतै लाजको आग्लो कतै सरमको चुकुल देखियो।
५)
व्यवहारको डाम नलागेको मान्छेको थाप्लो हुँदैन,
दुख अनि पीडालाई बाँधी राख्ने कुनै दाम्लो हुँदैन ।
खुला आकाश भएपछि धर्ती झन् खुला हुने भो,
त्यसैले त सरमको चुकुल र लाजको आग्लो हुँदैन।
प्रकाशित: ९ चैत्र २०७७ ०६:१९ सोमबार