उस्ले आमालाइ सोधी,
आमा मलाई किन जन्मायौ ?
आमा निरूत्तर
उस्ले आमालाइ सोधी,
आमा मलाई किन हुर्कायौ ?
आमा निरूत्तर
उस्ले आमालार्इं सोधी ,
मलाइ किन पराई घर पठायौ ?
आमा निरूत्तर
उस्ले
पुनः बालाई सोधी,
बा किन मलाई दाजुभाइलाई
जसरी सम्पत्ति दिएनौ ?
किन मलाई चाहे जति पढ्न दिएनौ ?
उस्ले गुनासो गरी,
मलाई उनीहरूले बेकारण दोष लगाएर
गाली गर्छन्, पिट्छन् , अपशब्द बोल्छन्
काम धेरै लगाएर खाना थोरै दिन्छन्
विरामी पर्दा
अलच्छिनी नाटक गर्छे
जा तेरै माइत भन्छन् ..
जान्न बाबा त्यस्तो घर !
बा जंगिएर बोले,
वाहियात प्रश्न नसोध छोरी !
वाहियात कुरा नगर छोरी !
त्यो तिम्रो घर हो
मारे पाप, पाले पुण्य भनेर
हामीले सुम्पियौ
तिमीले जानुपर्छ
सहु, सहुसहुसहु सहनै नसके पनि
तिमी चूपचाप आफ्नो कर्म गर !
पराईको सेवा नैं तिम्रो धर्म हो
तिम्रो सम्पत्ति पराईको खुसी हो !
यो त हाम्रो संस्कार हो
देवताको पालादेखि चलेको
तिमीले स्वीकार्नुपर्छ
जसरी पार्वती, सीता
कुन्ती र द्रौपदी ,भृकुटी आदिले
पालन गर्दै आए
तिमी त
एक नेपाली नारी !
बाको उत्तरले रनभुल्ल परेकी
उसले
बाआमाबाट सोचेजस्तो
जवाफ नपाएपछि
हजुरहरूलाइ एक प्रश्न गरेकी छे !
के नेपाली नारीको जीवन सधैं
मौनतामा शुरू भएर मौनतामै समाप्त हुनुपर्छ !
प्रकाशित: १८ चैत्र २०७७ ०५:२३ बुधबार