राधिका गुरागाई  

सम्झनाको बलेसीबाट  

तप्पतप्प चुहुन्छ जब  

स्वादिलो विगत र घमाइलो बाल्यकाल

परेलीभरि अल्झन थाल्छन्

माइतीघरकोे आँगन र मेहदीका हरिया पातहरू

आफैसँग आफू एक्लिएको बेला

मनको सारंगी रेटिएर

जब निचोरिन्छ  

तीजको गीत  

अधैर्य बनिदिन्छ चेलीको मन

आमाहरूले गाउने सँगिनी र

छोरीहरूले नाच्ने मारुनी  

संकटको बादलभित्रै गुटमुटिएको  

यो कहालीलाग्दो क्षणमा  

कहाँ भित्रिन सक्छ र पर्वको उजेलो  

नआउनू माइती र नगाउनू लयबद्ध गीतहरू यसपटक

तिमीले छमछमी नाच्ने आँगन नै

छोइछिटोको त्रासमा

शोक बारेर बसेको बेला

नबजाउनु मादल र छङछङी चुराहरू

तिमीले मनको भारी बिसाउने

माइतीघरका बार्दली र  

भरेङका  खुड्किलाहरू नै  

पर सरेर बसेको बेला  

यसपटककको तीजमा  

सामाजिक दूरी कायम राख्दै  

होम क्वारेन्टिनभित्रै तिमीले  

साँझपख ब्रतको दियो बालिरहँदा

यो कहरले खोसेर लगेकाहरूमा श्रद्धाञ्जली चढाउनू

आइसोलेसन र भेन्टिलेटरमा रहेकाहरूमा दीर्घजीवनको कामना गर्नू

तिमी हामीजस्तै अहिलेसम्म सग्लै बाँचिरहेकाहरूलाई

अब केही नहोस् भन्दै

आफ्नो श्रद्धाको भगवानसँगै  

सारा मानव समुदायलाई हृदयभित्र सजाउनू ।

प्रकाशित: ४ भाद्र २०७७ ०७:०० बिहीबार