बालकविता लेखन भनेको कोठामा बसेर गरिने एक्लो घोत्ल्याइँ मात्रै होइन। यसलाई ‘टेबुल वर्क’ का रूपमा मात्र नभई ’फिल्ड वर्क’ का रूपमा पनि हेरिनुपर्छ भन्ने मेरो मान्यता छ। त्यसैलै बालकविता लेखेपछि त्यसको प्रयोगशालीय परीक्षण गर्नु पनि आवश्यक छ।
२०६० सालमा कविता संग्रह ‘प्रतिमाको इतिहास’ लेखेका राईले माईली छोरी गमलाको वियोगमा छोरीकै नाममा कविता संग्रह तयार पारेका हुन्।
भक्तपुरमा रहेका सार्वजनिक विद्यालयहरुको संयुक्त परीक्षा समितिको क्यालेण्डर अनुसार गणेश मावि, भार्वाचोले आयोजना गरेको कविता प्रतियोगितामा ढकाल र घले प्रथम भएका हुन्।
कवि तथा गजलकार भवानी दाहालको एकैदिन दुईवटा साहित्यिक कृति लोकार्पण भएका छन्।
परिवर्तनका हातहरू (एचओसी)ले विद्यार्थीहरूका लागि आयोजना गरेको देशव्यापी खुल्ला कविता प्रतियोगितामा झापाकी सेलिया श्रेष्ठ प्रथम भएकी छिन्।
लेखक डा. कोजूको त्रिचालीसौं वर्ष जन्मदिनको अवसरमा कविता संग्रह विमोचन गरिएको हो । विमोचित कविता संग्रहबारे टिप्पणी गर्दै कवि पदम दाहालले शब्दमा राम्रो तर व्यवहारमा निकृष्टता देखाउने राजनीतिक दल र नेताहरूप्रति कविता संग्रहमा सशक्त व्यंग्य रहेको जनाए।
केही टुक्राटाक्री सपनाका खोजीमा परदेश लम्किएको म सपनाका सिला खोजेर आफ्नो जीवन त्यो अग्लो पहाडको सिलाजितझैं मजबुत बनाउन खोज्दै गर्दा अचानक आज चीर सपनामा स्वदेश फर्कंदैछ मेरो शरीर काठको बाकसमा !
अनुसन्धानका लागि समय र स्थानसहित बलात्कार हुँदाको परिस्थिति, संघर्ष र पराजयका सबै सिलसिला
ठीक यो समय ठीक छैन बेठीक पनि होइन ठीक बीचमा छ यो समय ठीक र बेठीकको।
भूपि शेरचनको कविताको एउटा पंक्ति छ– उत्तरतिर हाम्रो एउटा छिमेकी छ जहाँ खान पाइन्छ बोल्न पाइन्न, दक्षिणतिर हाम्रो अर्को छिमेकी छ जहाँ बोल्न पाइन्छ खान पाइन्न, हामी यस्तो देशमा छौँ जहाँ खान पनि पाइन्न, बोल्न पनि पाइन्न ।
 Surya Lakaju ooooo-480x320.jpg)
