चलचित्र 'अभिमन्यु' को शुभमुहूर्त गरिएको छ । निर्माणपक्षले आज कीर्तिपुरमा चलचित्रको पूजा गर्दै शुभमुहूर्त गरेको हो ।

शुभमुहूर्तमा चलचित्रका अधिधकांश मुख्य कलाकारको उपस्थिति थियो । मुहूर्त सट लिइएसँगै सिनेमाको छायांकन सुरु भएको छ ।

'अभिमन्यु' मा गौमाया गुरुङ, सरिता गिरी, लक्ष्मी बर्देबा, शिशिर वाङ्देल, किरण श्रेष्ठलगायत कलाकार मुख्य भूमिकामा छन् ।

निर्माता विनोद पौडेलले सिनेमाको पात्रअनुसार बलियो लाइनअप तयार गरिएको बताएका छन् ।

सर्वकालीन ब्लकबस्टर सिनेमा 'पूर्ण बहादुरको सारङ्गी' निर्माता पौडेलका अनुसार 'अभिमन्यु' आगामी भदौ २७ गते रिलिज हुनेछ।

चलचित्रको थिम पोस्टरले चक्रव्यूह र पैसाबीचको संघर्षलाई प्रस्तुत गर्ने संकेत गरेको छ । पैसाको प्रलोभनमा चक्रव्यूहमा फस्ने र त्यहाँबाट उम्किन खोज्ने व्यक्तिको संघर्षको सिनेमाको मुख्य कथा भएको बताइएको छ ।

सेभेन सिज सिनेमाको प्रस्तुति निर्माण हुने सिनेमा 'अभिमन्यु' लाई सुशान्त गौतमले निर्देशन गर्नेछन् । यो उनको डेब्यु निर्देशन हो ।

नेपाली लेखक सङ्घकाे आठाैं राष्ट्रिय अधिवेशनबाट वियोगी बुढाथोकी अध्यक्ष पदमा निर्वाचित भएका छन्।

अधिवेशनबाट मनोज न्यौपाने सह-अध्यक्ष, दामु मर्सिफुल, डा. ईश्वरमणि अधिकारी, डा. विष्णु केसी, डा. शशी थापा पण्डित, युवराज डिसी र बिमला तुम्खेवा उपाध्यक्ष पदमा निर्वाचित भएका छन्।

त्यस्तै महासचिवमा सोझो गाउँले, उपमहासचिवमा नारायण सापकोटा, कोषाध्यक्षमा बिशुकुमार केसी र सचिवमा निर्मल ढुङ्गाना, डा. लोकेन्द्रबहादुर खड्का, मिलन समीर र निर्मला कोइराला निर्वाचित भएका छन्।

त्यसै गरी सदस्यहरूमा इन्द्र लम्साल, सन्तोष बोहरा, राजन बस्नेत, सुदर्शन आचार्य, दिवाकर घिमिरे, विमल वैद्य, अमृत क्षेत्री र हरिप्रसाद चालिसे रहेका छन्।

महेन्द्र वाग्ले, रामचन्द्र घिमिरे, जेबी खत्री, भगवती खनाल, डा. गणेशप्रसाद शर्मा, लिलाधर पाण्डे, कमला केसी, प्रा. भोजराज जोशी, राधिका गुरागाई, गङ्गा विष्ट, शोभा अधिकारी, इन्दिरा निरौला, सन्जाकुमारी दनुवार, गणेशबहादुर नेपाली, मनु योङहाङ र द्रौपती डाँगी सदस्यमा निर्वाचित छन्।

लोकप्रिय गायक सुशान्त केसीको स्वरमा रहेको चलचित्र 'कर्मा'को गीत सार्वजनिक भएको २४ घण्टा नबित्दै युट्युब ट्रेण्डिङमा परेको छ।

सोमबार सुशान्त केसीको युट्युब च्यानलबाट सार्वजनिक गरिएको 'पागल' बोलको गीत युट्युबको म्युजिक सेक्सन अर्न्तगत ७ नम्बर ट्रेन्डिङ कब्जा गरेको छ।

प्रेमिल गीतमा शब्द तथा संगीत पनि गायक केसीकै छ। सिनेमाको गीत सार्वजनिक भएसँगै 'कर्मा'को हाइप पनि बढेको छ।

सार्वजनिक गीतलाई युट्युबमा दर्शकले राम्रो साथ दिएका छन्। जसको उदाहरण २४ घण्टा नबित्दै युट्युब ट्रेण्डिङ कब्जा गर्नु। हालसम्म यो गीतलाई करिब ३ लाख १५ हजार दर्शकले हेरिसकेका छन्।

चलचित्रका लागि पहिलो पटक गीत गाए गायक केसीले अहिलेको युवापुस्ताले रुचाउने खालको गीत तयार पारेका छन्। फेसबुक सर्ट तथा रिल्समा राखेको छोटो क्लीप नै दर्शकले औधी मन पराएका छन्।

गीतको शब्द तथा लय सुशान्त केसीको आफ्नै फ्लेवरमा छ। जसका कारण युवा पुस्ताले यो गीत मन पराउनेमा चलचित्रको निर्माण पक्ष ढुक्क छ।

सुशान्तले सिनेमाको पहिलो गीत, नयाँ अनुभव चैतमा छिट्टै हलमा भन्दै सामाजिक सञ्जालमा यसअघि नै लेखेका थिए।

गीतको भिडियोमा चलचित्रका मुख्य कलाकार फिचर्ड छन्। विपीन कार्की र उपासना सिंह ठकुरीले भिडियोमा अभिनय गरेका छन्। एकअर्काप्रतिको गरेको माया गीत र भिडयोमा देख्न सकिन्छ।

विपीनले उपासनालाई देख्नबित्तिकै मायामा पागल बनेको क्षणलाई गीतले पक्रेको छ। एकले अर्काको आँखामा देखेको प्रेमको गहिराइलाई सुशान्तले गीतमा उतारेका छन्।

सिनेमाको फुटेज भिडियोमा प्रयोग गरिएको छ। सिनेमाका कलाकारको जति नै सुशान्त पनि भिडियोमा फिचर्ड छन्।

नेपाल र विदेशमा एकसाथ रिलिज हुने चलचित्र 'कर्मा' नयाँ वर्ष २०८२ को छेको पारेर आगामी चैत २९ गते रिलिज हुँदै छ।

चलचित्र 'कर्मा'मा विपीन र उपासनासँगै मुकुन भुसाल, दिब्यदेब, सरिता गिरी, बेन बस्नेत, सुज्यान सिलवाल, अनिल बुढाथोकी, निर्मल शर्मालगायतको अभिनय रहेको छ।

'कर्मा'ले अन्तर्राष्ट्रिय प्रदर्शन अधिकार बिक्रीको अधिकार सेभेन सिज सिनेमाले लिएको छ।

एक्सन जनरामा निर्माण भएको 'कर्मा' ड्रामा, सस्पेन्स र एक्सन जनरामा निर्माण भएको छ। सिनेमाको कथा निर्देशक चौधरी आफैँले लेखेका छन्।

चलचित्रमा भाष्कर स्वाँरको संगीत निर्देशन, कविराज गहतराजको कोरियोग्राफी, श्री श्रेष्ठको द्वन्द्व निर्देशन र निमेष श्रेष्ठको सम्पादन छ।

तारानाथ न्यौपाने मुख्य सहायक निर्देशक रहेको सिनेमामा समीर मियाको भिएफएक्स, उत्तम न्यौपानेको व्याकग्राउण्ड स्कोर, शाहिल खानको टिजर–ट्रेलर, विजय बश्यालको पब्लिसिटी डिजाइन र राजेन्द्र मोक्तान कलरिस्ट रहेका छन्।

आर्टिस्टिक इनटरटेनमेन्टको प्रस्तुति रहने 'कर्मा' मा वसन्त लम्सालको लगानी छ।

निर्देशक चौधरीको 'अगस्त्यः च्याप्टर १'ले दर्शक र समीक्षकको राम्रो प्रतिक्रिया पाएको थियो।

उनी एकतमासले अहिल्यालाई कराइरहेकी थिइन्, “अधर्मी। गतिछाडा।”

“कसरी म अधर्मी? गतिछाडा कसरी भएँ? प्रेम गर्नु अपराध हो।” अहिल्या प्रतिवाद गर्दै थिई।

प्राय: आमाछोरीको ठाकठुक परिरहन्छ। आमाको पुरानै सोच छ। छोरी आधुनिक सोचकी छे। यी दुई बिच कहिल्यै मेल हुने वातावरण बन्न सकेन। बाबु जोइटिङ्ग्रे। केही निर्णय दिनै नसक्ने। ऊ आमा र छोरीको चेपुवामा परेको छ।

छोरी विएससीकी विद्यार्थी हो। उसको हिमचिम विएससीकै अनिलसँग छ भन्ने गाइँगुइँ हल्ला छ। आमाले पनि त्यो हल्ला सुनेकी छे। बाबु सुनेको नसुन्यै गर्छ। अहिल्या र अनिल एक आपसमा प्रेम गर्छन्। यो कुरा आमालाई मन परेको छैन। जातभात नमिल्नेसँग गरेको प्रेम उसलाई असह्य छ।

अनिलसँग प्रेम नगर्न उसले छोरीलाई धेरै सम्झाई। उसले जात,भात, धर्म, कर्म, कुल घरानको इज्जत सत्यानाश पार्ने भनेर छोरीलाई सधै टोकसी। लोग्नेलाई एउटा केटा खोज्नुस्। यसको विहे गरिदिऊँ भनेर पटकपटक भनी।

लोग्नेले जुँगामा ताउ नै लाएन। ऊ पढेलेखेको र सरकारी जागिरे भएकाले छोरीको भावना विपरीत विहे गरिदिए त्यो घरबार सफल नहुने ठानिरहेको थियो। कताकति उसमा पनि खिन्नता त थियो नै।

राम्रै ठाउँ र राम्रै केटो पाइहालिन्थ्यो। यो अहिल्याले पनि के गरेकी हो? अब मैले के भन्ने? श्रीमतीलाई भनूँ श्रीमती रिसाउने। छोरीलाई भनूँ छोरी रिसाउने। ऊ अन्याेलमा परेकाे छ।

समय परिवर्तनशील छ। अहिल्याले अनिल माया मार्न सकिनँ।

“जातभात नमिलेर के भो? मन मिलेकै छ। पढाइ मिलेकै छ। म आफ्नो निर्णयबाट पछि हट्न सक्तिनँ। परम्परावादी सोच त्याग्नै पर्छ। जातभातले अबको प्रेम रोकिनु हुँदैन।”

अहिल्याले दृढतापूर्वक आमा र बाबुसमक्ष उसको कुरा राखी।

आमा छाँगाबाट खसे जस्ती भइन्। बाबु केही बोलेनन्। अहिल्या र अनिलको कथा टोलभरि चर्चाको विषय बनेको छ- के अनिल र अहिल्याको प्रेमले सामाजिक रूपान्तरण गर्ला त?

सुरभि साहित्य प्रतिष्ठानको नियमित आख्यान वाचनको १७१ औं शृङ्खला सम्पन्न भएको छ। प्रतिष्ठानका अध्यक्ष बाजुराम पौडेलको अध्यक्षता तथा वरिष्ठ बालसाहित्यकार गङ्गा पौडेल कर्माचार्यको प्रमुख आतिथ्यमा कार्यक्रम भएकाे हाे।

कार्यक्रममा कथाकार दिवाकर न्यौपाने, पत्रकार विनोद दाहाल वत्स र केशव भण्डारी जस्ता व्यक्तित्व अतिथिकाे रूपमा सहभागिता थियाे। प्रतिष्ठानका सचिव अच्युत घिमिरेले स्वागत मन्तव्य प्रस्तुत गरेका थिए।

सहसचिव मेनका पोखरेल आचार्यले सञ्चालन गरेकाे उक्त कार्यक्रममा दश स्रष्टाले कथा र लघुकथा वाचन गरेका थिए। जसमा शारदा पराजुली, वसन्त रिजाल, परशुराम पराशर, प्रमोद प्याकुरेल, शान्ति रिसाल, सुशील आचार्य, ऋचा, सरिता दुलाल घिमिरे, दिवाकर न्यौपाने र गङ्गा पौडेल कर्माचार्य थिए।

मन्तव्यकाे क्रममा प्रमुख अतिथि गङ्गा पौडेल कर्मचार्यले आफू यहीँका कार्यक्रमहरूमा कथावाचन गरेर कथा लेख्न सक्षम भएको सुनाउँदै सुरभि साहित्य प्रतिष्ठानले नियमित कथावाचन गराएर धेरैलाई कथाकार बनाएको बताइन्। यसका लागि यो प्रतिष्ठानको गुणगान गाएर नसकिने बताउँदै यस प्रतिष्ठानका कार्यसमितिका सबै सदस्यलाई धन्यवाद र बधाई दिइन्।

कार्यक्रममा अर्का अतिथि विनोद दाहाल वत्सले सुरभि यस क्षेत्रको प्रशंसायोग्य साहित्यिक संस्था भएको बताउँदै आख्यान वाचनमा निरन्तरता दिएर यसले रेकर्ड कायम गरेको यथार्थ भएको बताए।

गायक तथा अभिनेता प्रकाश सपुतको डेव्यु निर्देशनमा निर्माण भएको 'वसन्त' सिनेमाको ‘हेर्दै आँखामा’ गीत सार्वजनिक गरिएको छ। नेपालका विभिन्न लोकेशन र भारतको गोवामा खिचिएको गीतमा अभिनेता सपुत र अभिनेत्री स्वस्तिमा खड्कालाई रोमान्टिक अवतारमा फिचर्ड गरिएको छ।

सिनेमाको निर्माण टिमले पत्रकार भेटघाट कार्यक्रमको आयोजना गर्दै यो गीत सार्वजनिक गरेको हो। पत्रकार भेटघाट कार्यक्रममा डेव्यु निर्देशक तथा अभिनेता सपुतले मानिष जुनसुकै जात, धर्म अनि वर्गको भएपनि एक नै भएको सन्देश ‘हेर्दै आँखामा’ गीतले दिने बताए।

‘वसन्त’ मा समावेश गीतले सिनेमा अनुसार भए नभएको अहिले खासै अर्थ नराख्लान् तर कुनै न कुनै दिन पक्कै चर्चा हुने र त्यसको महत्त्व देखिने विश्वास व्यक्त गरे।

गीतमा सिनेमाका मुख्य पात्र वसन्तले विभिन्न धर्म र संस्कार अनुसार विवाह गरेको देखाइएको छ। जसले सिनेमाको कथा र त्यसको मर्मलाई चित्रण गर्ने उनको भनाइ छ। सार्वजनिक गीतमा गायक सुगम पोखरेल र गायिका समीक्षा अधिकारीले स्वर दिएका छन्। सिनेमा निर्देशक समेत रहेका अभिनेता सपुतको नै शब्द रचना तथा संगीत अनि योगेश काजी शाहको संगीत संयोजन छ। सुशन प्रजापतिले खिचेको गीतमा केवीका खत्रीको कोरियोग्राफी र प्रवीन भट्टको सम्पादन छ।

चैत्र २२ गते शुक्रबारबाट नेपाल र विदेशमा एक साथ रिलिज हुने सिनेमामा प्रकास सपुत, स्वस्तिमा खड्का, प्रभात पाल ठकुरी, श्री शिभान्सी, उर्मिला लाम्गादे र खड्क बहादुर पुन (खबपु), अनुप बराल, कमलमणी नेपाल, प्रकाश घिमिरे, विशाल पहारीको अभिनय छ।

गलबन्दी प्रोडक्सनको प्रस्तुति रहने सोसल ड्रामा सिनेमामा कथा, पटकथा र संगीत पनि निर्देशक सपुतले नै तयार पारेका हुन्। विपन्न विश्वकर्मा समुदायको छोराको लेखक बन्ने सपना र लक्ष्य हासिल गर्न उसले गर्ने संघर्षको कथा सिनेमाले भन्ने छ। सिनेमाको निर्मातामा मोहन विश्वकर्मा र बिन्दु बोहोरा तथा कार्यकारी निर्मातामा अनुरोध भट्टराई, नाना थकाली र विरेन्द्र नारायण श्रेष्ठ छन्।

गायक तथा निर्देशक सपुतको जन्मथलो बागलुङ, काठमाडौं र तराईका विभिन्न ठाउँमा सिनेमाको छायांकन गरिएको हो। गायक तथा अभिनेता प्रकाश सपुतको डेव्यु निर्देशकिय सिनेमालाई सुसन प्रजापतिले खिचेका हुन्। काठमाडौं उपत्यकामा डिसिएन र मोफसलमा एफडी कम्पनिले सिनेमालाई वितरण गर्नेछन्।

गायिका मिलन नेवारको नयाँ गीत ‘तिमी टाढा छौ’ सार्वजनिक गरिएको छ। गायिका नेवारले आफ्नै युट्युब च्यानलबाट ‘सुनसान रात २, भाग १’ को रूपमा यो गीत सार्वजनिक गरेकी हुन्।

राजनराज शिवाकोटीको शब्द र संगीत रहेको गीतको भिडियोमा मिलन नेवार, रामचन्द्र अधिकारी (गोक्ते काजी), राजनराज शिवाकोटी र बालकलाकार परिना भण्डारीको अभिनय छ। बालकलाकार परिनाको यो डेब्यू अभिनय हो।

गीतमा आमाले सानी छोरीलाई माइतीको बुवासँग छोडेर वैदेशिक रोजगारीमा गएपछिको सन्दर्भ देखाइएको छ। राजुजंग बस्नेतको कथा एवं निर्देशनमा तयार भिडियोमा आमाछोरी र बुवाको सम्बन्ध मार्मिक रूपमा प्रस्तुत गरिएको छ।

यस गीतको भिडियोमा अमृत सुनुवारको छायांकन, निर्देशक बस्नेतकै सम्पादन र कुनाल कुँवरको कलर ग्रेडिङ छ।

केही समयमा नै ‘सुनसान रात २- भाग २’ को ‘बिर्सिदे भन्छ्यौ’ पनि रिलिज गर्ने निर्माण पक्षले जनाएको छ। यो गीतमा ‘तिमी टाढा छौ’ मा देखाइएको विछोड पछाडिको रहस्य देखाइने जनाइएको छ।

चर्चित गायक दुर्गेश थापाले चलचित्र 'कर्मा' का लागि गीत गाएका छन् ।

सौरभ चौधरीको लेखन तथा निर्देशन रहेको चलचित्र 'कर्मा' का लागि दुर्गेशले गीत गाएका हुन् । दुर्गेश स्वयंले आफूले कर्माको गीत गाएको जानकारी दिएका छन् ।

केही दिनअगाडि दुर्गेशले रेकर्ड गरेको गीतको आइतबार भिडियो छायांकन भएको छ । दुर्गेशको गीत चलचित्रभित्रै समावेश हुने बताइएको छ ।

दुर्गेशकले गाएको गीतमा चलचित्रका मुख्य कलाकार विपीन कार्की, उपासनासिंह ठकुरी, मुकुन भुसाललगायतको अभिनय देखिनेछ । निर्माणपक्षका अनुसार केही दिनमा उक्त गीत सार्वजनिक हुनेछ ।

नयाँ वर्ष २०८२ को छेको पारेर चलचित्र 'कर्मा' आगामी चैत २९ गते रिलिज हुँदै छ । नेपाल र विदेशमा यो चलचित्र एकसाथ रिलिज हुँदैछ ।

यस्तै, निर्माणपक्षले आज साँझ गायक सुशान्त केसीको आवाजमा रहेको ुपागल पागल जस्तैु बोलको गीत सार्वजनिक गर्दैछ ।

गायक केसीले 'कर्मा' मार्फत पार्श्व गायनमा डेब्यु गरेका हुन् । केही दिनअघि निर्माणपक्षले भिडियो छायांकन गरेको थियो । यस गीतमा उनकै शब्द, संगीत र स्वर छ ।

कला, संस्कृति संरक्षणका लागि दैलेखमा महोत्सव आयोजना गरिने भएको छ। जिल्लामा उत्पादित कृषिजन्य वस्तुको बजारीकरण, स्थानीय कला र संस्कृतिको संरक्षण तथा पर्यटकीय क्षेत्रको प्रचारप्रसारका लागि दैलेख साँस्कृतिक तथा पर्यटन महोत्सव–२०८१ को आयोजना हुने भएको हो।

दैलेख सदरमुकाममा पत्रकार सम्मेलन गरी धार्मिक तथा ऐतिहासिक दैलेख जिल्लामा चैत्र २६ गतेदेखि वैशाख ५ गतेसम्म महोत्सव सञ्चालन हुने मूल आयोजक समितिका संयोजक भुपेन्द्रन शाहीले बताए। उनले दैलेख साँस्कृतिक तथा पर्यटन महोत्सव २०८१ संचालन हुने महोत्सव मूल समारोह समितिका संयोजक भुपेन्द्र शाहीले जानकारी दिए। संयोजक शाहीले यही चैत २६ गते महोत्सवको उद्घाटन भएर वैशाख ५ गते समापन हुने बताए।

महोत्सवमा जिल्लाका स्थानीय तहमा उत्पादन हुने कृषि वस्तुहरूको बजारीकरणका साथै स्थानीय कला संस्कृति झल्कने लहरेपैसरी नाच, ढाल तरवार नाच, देउडा तथा रत्यौली नाच, हुड्के नाच, मयुर नाच, टप्पा नाच, गर्रा नाच प्रदर्शनी एवं प्रवर्द्धन गरिने संयोजक शाहीले बताए। त्यस्तै महोत्सवबाट हुने फाइदाबाट नारायण नगरपालिका –७ किमुगाउँमा सञ्चालित वेद विद्याआश्रम र दैलेखको नाभिस्थानमा संचालित वेद विद्याआश्रममा आवश्यक पर्ने एक वर्षभरी पुग्ने खाद्यान्न सहयोग गर्नुका साथै सामाजिक उत्तरदायी अन्तरगत नारायण नगरपालिका –६ मा रहेको शहिद मयाराम स्मृति प्रतिष्ठान पार्कमा सार्वजनिक शौचालय निर्माण गरिने महोत्सवका संयोजक शाहीले बताए।

उनले जिल्लामा लोप हुन लागेका साँस्कृतिक सम्पदा र परम्परागत जीवन शैलीलाई प्रतिनिधित्व गर्ने प्रविधि र संशाधनहरूको जगेर्ना गरिने तथा स्थानीय परम्परागत सीप, कला र संस्कृतिको संरक्षण र प्रवर्द्धन गरिने बताए।

दैलेख सदरमुकामको काँडाचौरमा नौ दिन संचालन हुने महोत्सवमा जिल्लाको विविधता झल्किने सांस्कृतिक झाँकी, संस्कृति र भेषभुषा, धार्मिक तथा पर्यटकिय स्थलको अवलोकन तथा प्रचारप्रसारका साथै स्थानीय तथा राष्ट्रिय स्तरमा ख्याति प्राप्त कलाकारहरूको साँगीतिक प्रस्तुति रहने आयोजकले जनाएको छ। महोत्सव स्थलभित्र स्थानीय उत्पादन, कला, संस्कृति, पेसा–व्यवसाय र रैथाने परिकार प्रदर्शन तथा व्यापारिक प्रायोजनका लागि एक सयभन्दा बढी स्टल राखिने आयोजक संस्थाहरूले जनाएका छन्।

रेडियो मातृभूमि एफ.एम. ९६.५ मेगाहर्ज दैलेख र स्वच्छ शहर निर्माण केन्द्र दैलेख मुख्य आयोजक रहेको दैलेख साँस्कृतिक तथा पर्यटन महोत्सवको सहआयोजकमा नेपाल घरेलु तथा साना उद्योग महासंघ जिल्ला शाखा दैलेख र राष्ट्रिय लोक तथा दोहोरी गीत प्रतिष्ठान नेपाल जिल्ला शाखा दैलेख रहेका छन्।

‘वनिता’ साहित्यिक पत्रिकाले एक विज्ञप्ति प्रकाशित गरी साहित्य, सङ्गीत, रङ्गमञ्च र सञ्चारका क्षेत्रमा दिइने विभिन्न पुरस्कारको घोषणा गरेको छ।

प्रत्येक वर्ष वनिताद्वारा विविध विधामा नगद राशि, सम्मानपत्र, माला, दोसल्लासहित प्रदान गरिने अभिनन्दन तथा सम्मान २०८२ र २०८३ सालकाे एकैसाथ प्रदान गरिने जारी विज्ञप्तिमा उल्लेख छ।

वनिताश्री रत्न सम्बुद्ध गोपालप्रसाद रिमाल- २०८२ विशेष अभिनन्दन कवि, नाट्यकर्मी अशेष मल्ललाई, वनिता विशेष रन्जुश्री-दामोदर नियात्रा सम्मान -२०८२ नियात्राकार चन्द्रप्रसाद भट्टराईलाई, वनिताश्री देवकुमारी थापा बालसाहित्य सम्मान - २०८२ बालसाहित्यकार डा. देवी नेपाललाई, वनिताश्री देवकुमारी थापा बालसाहित्य सम्मान- २०८३ बालसाहित्यकार ललिता दोषीलाई प्रदान गरिने भएकाे छ।

त्यस्तै वनिताश्री डा. नरेन्द्र चापागाईं समालोचना शिरोवर्ती सम्मान-२०८२ समालोचक ज्ञानु अधिकारीलाई, वनिताश्री डा. नरेन्द्र चापागाईं समालोचना शिरोवर्ती सम्मान- २०८३ समालोचक डा. शैलजा पोखरेललाई प्रदान गरिने भएकाे छ।

त्यस्तै वनिता देवकुमारी थापा कथा विशिष्ट सम्मान- २०८२ कथाकार गोविन्द गिरी प्रेरणालाई डायस्पोरा, वनिता देवकुमारी थापा कथा विशिष्ट सम्मान कथाकार सीता पाण्डे डायस्पोरा -२०८३, वनिताश्री व्यथित काव्य सम्मान कवि कृष्ण बजगाई डायस्पोरा २०८२ प्रदान गरिने भएकाे छ।

वनिताश्री व्यथित काव्य सम्मान- २०८३ कवि प्रदुम्न जोशीलाई, वनिता रन्जुश्र- दामोदर नियात्रा पुरस्कार-२०८२ नियात्राकार श्रीओम श्रेष्ठ रोदनलाई, वनिता रन्जुश्री- दामोदर नियात्रा पुरस्कार-२०८३ नियात्राकार जय छाङ्छालाई र वनिता विशेष वसुश्री–मधु सम्मान र पुरस्कार २०८२ कवि मीनकुमार श्रेष्ठ नवाेदितलाई प्रदान गरिने भएकाे छ।

त्यस्तै वनिता विशेष वसुश्री–मधु सम्मान र पुरस्कार-२०८३ साहित्यकार ओम रिजाललाई, वनिताश्री पुरुषोत्तमराज पाण्डेय विशेष सम्मान-पत्रकार-२०८२ शरद सुवेदीलाई, वनिताश्री पुरुषोत्तमराज पाण्डेय डायस्पोरा बालसाहित्य सम्मान साहित्यकार विमला निरौलालाई, डायस्पोरा २०८३, वनिता जलेश्वरी बालप्रतिभा पुरस्कार, काठमाडौं विद्याकुञ्ज स्कुलका ४/५ कक्षाका नानीहरू सिर्जना धामी, आहाना महर्जन र निलिमा तामाङ छन्।

त्यस्तै यज्ञमाया वनिताशुभ स्मृति सम्मान-आगफुटी शेर्पा, डा. हर्ष स्मृति वनिता शुभ सम्मान २०८२ , ईश्वर सिटौलालाई वैशाख ५ गते शुक्रबार समर्पण गर्ने विज्ञप्तिमा उल्लेख छ।

राप्ती साहित्य परिषद् दाङ शाखाले घोराहीमा बहुभाषिक काव्य उत्सव तथा स्रष्टा सम्मान गरेकाे छ।

बहुभाषिक काव्य उत्सवमा नेपाली, संस्कृत, अवधि, कुसुण्डा, नेवारी, मगर र थारू भाषाका १४ काव्य रचना वाचन गरिएका थिए। उत्सवमा साहित्यकार एवम् कविहरू नारायण नेपाल र शारदा शर्माले नेपाली भाषा, उत्तम खतिवडा र जनक पोखरेलले संस्कृत भाषा, नारायणप्रसाद श्रेष्ठ र योगमाया श्रेष्ठले नेवारी भाषा, जगतराम यादव र वसन्तप्रकाश यादवले अवधि भाषा, छविलाल कोपिला र राजकुमार कान्छाले थारू भाषा, क्षितिज मगर र कमलप्रसाद गौतमले मगर खाम भाषा र उदय आले र निर्मला कुसुण्डाले कुसुण्डा भाषाका विभिन्न विषयवस्तु समेटिएका रचना प्रस्तुत गरिएका थिए।

राप्ती साहित्य परिषद् दाङ शाखाका अध्यक्ष यम रेग्मीको अध्यक्षता तथा वरिष्ठ साहित्यकार नारायणप्रसाद शर्माको प्रमुख आतिथ्यमा भएको काव्य उत्सव कार्यक्रममा साहित्य तथा गीत संगीत क्षेत्रको उन्नयनमा योगदान पुर्‍याउने ६ साहित्यकारलाई सम्मान एवम् पुरस्कृत गरिएको थियो।

कार्यक्रममा यज्ञबहादुर बुढाथोकी स्मृति पुरस्कारबाट कवि एवम् समालोचक डा. कृष्णराज डिसी, वेदप्रसाद जयश्वरी रावत स्मृति पुरस्कारबाट गायक प्रकाश रेग्मी र कृष्ण गायत्री प्रज्ञा पुरस्कारबाट कवि एवम् समालोचक, अनुसन्धानकर्ता डा. कृष्णराज सर्वहारीलाई पुरस्कृत गरिएको थियो।

कार्यक्रममा साहित्यकार एवम् समाजसेवी विनोद पोख्रेल, साहित्यकार पद्मप्रसाद शर्मा र राप्ती साहित्य परिषद् दाङ शाखाका निवर्तमान अध्यक्ष दीपक शर्मा ‘समीर’ लाई सम्मान गरिएको थियो।

कार्यक्रमका प्रमुख अतिथि राप्ती साहित्य परिषद्का संस्थापक अध्यक्ष एवम् वरिष्ठ साहित्यकार नारायणप्रसाद शर्माले पुरस्कार प्रदान गरेका थिए।

कार्यक्रममा पुरस्कार प्रदान गर्दै शर्माले एउटै मञ्चमा विभिन्न भाषाका कविता प्रस्तुत गरेर साहित्यमा भएको विविधतालाई एकतृत गर्ने काम गरेको बताए। परिषद्ले भाषा संरक्षणसँगै साहित्य उत्थानका लागि गरेको यो प्रयास अनुकरणीय रहेको भन्दै भाषा, कला र संस्कृति जोगाउन यस्ता कार्यक्रमले सहयोग गर्ने बताए।

बहुभाषिक काव्य उत्सवले विभिन्न भाषाको संरक्षण र स्रष्टालाई मातृभाषामा रचना सिर्जना गर्न उत्प्रेरित गर्ने काम गरेको भन्दै उनले परिषद् दाङ शाखाको प्रशंशा व्यक्त गरेका थिए।

कार्यक्रममा बोल्ने अन्य वक्ताले एउटै मञ्चमा विभिन्न भाषाका कवितालाई स्थान दिएर नयाँ अभ्यासको थालनी गरिएको भन्दै यस प्रकारको कार्यक्रमले ओझेलमा परेका भाषा, साहित्य र संस्कृतिको विकासमा सहयोग गर्ने बताएका थिए।

वक्ताहरूले नेपालको बहुजाति, बहुभाषिक र बहुसांस्कृतिक पहिचान उजागर गर्न कार्यक्रमले सघाएको भन्दै आगामी दिनहरूमा यस्ता कार्यक्रमहरूलाई निरन्तरता दिनुपर्नेमा जोड दिएका थिए। साथै आगामी दिनमा सबै भाषा समेट्दै कार्यक्रम गर्नुपर्नेमा जोड दिएका थिए।

कार्यक्रममा वरिष्ठ साहित्यकार उत्तमकृष्ण मजगैँयाले भाषा, साहित्य र कला संस्कृतिको विकासका लागि सबै भाषालाई समेट्दै कार्यक्रमहरू गर्न आवश्यक रहेको बताएका थिए।

राप्ती साहित्य परिषद्का केन्द्रीय निवर्तमान अध्यक्ष तथा सल्लाहकार पुरुषोत्तम खनाल, राप्ती साहित्य परिषद्का केन्द्रीय अध्यक्ष टिकाराम उदासी, राप्ती साहित्य परिषद् दाङ शाखाका सल्लाहकार दीपक शर्मा ‘समिर’, पुरस्कृत व्यक्तित्व प्राज्ञ सदस्य कृष्णराज सर्वहारी, सम्मानित व्यक्तित्व पदमप्रसाद शर्मा, लेखक संघ दाङका अध्यक्ष खगराज न्यौपाने, प्रेस काउन्सिल नेपालका निवर्तमान सदस्य तथा पत्रकार शरद अधिकारी, साहित्य तथा संस्कृति प्रतिष्ठान तुलसीपुरका अध्यक्ष डिल्लीराज श्रीधर, देउखुरी साहित्य तथा सांस्कृतिक मञ्च एवम् नागरिक समाज दाङका संयोजक निमबहादुर थापालगायतले मन्तव्य व्यक्त गरेका थिए।

कार्यक्रममा पुरस्कृत व्यक्तित्व कालाकार प्रकाश रेग्मीले गीत गाएका थिए। परिषद्को वार्षिक साधारणसभा समेत रहेको उक्त कार्यक्रममा सचिव घनश्याम केसीले सांगठनिक तथा कोषाध्यक्ष सुशीला आचार्यले आर्थिक प्रतिवेदन प्रस्तुत गरेका थिए। राप्ती साहित्य परिषद् दाङ शाखा उपाध्यक्ष सुरेशकुमार पाण्डेयको स्वागत मन्तव्यबाट सुरु भएको कार्यक्रमको सहजीकरण सचिव घनश्याम केसीले गरेका थिए।

सुनकोसी वाङमय प्रतिष्ठानले कवि तथा सञ्चारकर्मी छविरमण सिलवालको कवितासंग्रह ‘डोरम्याट’ काे परिचर्चा गरेको छ।

उत्पला क्याफे बौद्धमा भएको कार्यक्रममा वरिष्ठ कवि कृष्ण बाउसेले डोरम्याटलाई नेपाली जनताको बिम्बको रूपमा कविता बुनिएको बताए। उनले भने, ‘कृतिमा केही थान सुन्दर पर्या कविताहरू पनि छन्। पर्यावरणीय दृष्टिचेतका कविता हुनु राम्रो हो।’

उनले आगामी संस्करणमा कृतिको आवरण प्रतिकात्मक होस भन्ने सुझाव पनि दिए।

कवि एवं सम्पादक विमल भौकाजीले डोरम्याट आयातित शब्द हो तर यसलाई नेपाली बोलीचाली र भाषा साहित्यले ग्रहण गरिसक्यो भन्दै यो वर्ष पढेका कविता कृतिमध्ये डोरम्याट सरल, सुललित भाषा, सरल बिम्बहरू प्रयोग गरी समसामयिकतालाई ध्यान दिएको कविता कृति भएको बताए।

कवि आरएम डंगोलले कृतिमाथि चर्चा गर्दै सामान्यतया कथ्य एउटै भए पनि त्यसलाई कसरी प्रयोग गर्ने भन्ने कविको आफ्नै शैली हुने बताए। उनले भने, ‘समकालीन नेपाली कविताको मूलमै लेखिएका कविताहरू भएको बताउँदै कथ्यको हिसावले प्रचलित शैलीमै कविताहरू रहेका छन्।’ उनले कविता लेखन प्रतिक्रियात्मक नहुनु राम्रो भन्दै शीर्षक प्रतिकात्मक हुँदा कविता बलशाली हुने आशय व्यक्त गरे।

कवि तथा साहित्यकार नवराज रिजालले पाठकीय टिप्पणी प्रस्तुत गर्दै भने, ‘कविता जीवनसँग जोडिनुपर्दछ। गलत कुराहरूकाे सपना देखाइ जनताको भावनामा शोषण हुने गरी गलत क्रियालापप्रति कविको व्यंग छ। कविताहरूले परिवर्तन र पहिचानप्रति खवरदारी गरेका छन्।’ उनले अगाडि भने, ‘हरेक कविता जीवनसँग जोडिएको छ।’

कृतिकार एवं सभाध्यक्ष छविरमण सिलवालले लेखकीय मन्तव्य व्यक्त गर्दै समाजका अवयवहरूले कविता कोर्न आफूलाई प्रेरित गरेको बताए। विभिन्न घटनाहरूले प्रभाव पारेर कविता सिर्जना हुने बताउँदै परिष्कृत र परिमार्जित रूपमा ल्याउन आफू तत्पर भएको बताए।

यसअघि कवि विष्णु थापा, विश्व सिग्देल र पूर्णबहादुर श्रेष्ठले कवि सिलवालका कवितासंग्रह डोरम्याटका कविताहरू वाचन गरेका थिए।

होमशंकर बास्तोलाले स्वागत गरेको उक्त कार्यक्रममा केशव पराजुली, बाेधराज पौडेल, लगायतले आफ्ना धारणा राखेका थिए।

कार्यक्रमको सञ्चालन प्रतिष्ठानका महासचिव साहित्यकार प्रदीप सापकोटाले गरेका थिए।मिडिया पार्टनर इखवर नेट डटकम रहेको उक्त कार्यक्रम आफूविरुद्धको आफैंको सहकार्यमा भएको हो।

उक्त डोरम्याट कृति भुँडीपुराण प्रकाशनद्धारा प्रकाशित भएको हो।

कलाकार दीपकराज गिरीमाथि राजतन्त्रको समर्थक भएको आरोप छ। केही दिनअघि उनले ३२ जनासँगै राजावादीहरूले गर्ने भनिएको आन्दोलनको समर्थनमा अपिल निकालेको चर्चा चलेको थियो। शुक्रबार हिंसात्मक प्रदर्शन पनि भयो। त्यसपछि आइतबार गिरीले आफ्नो बयान सार्वजनिक गरेका छन्।

उनले लेखेका छन्, ‘सबैभन्दा पहिला म राजावादीहरूको तर्फबाट यहाँहरूलाई नमस्कार गर्छु। २०४६ सालको आन्दोलनमा राजाको पक्षमा लागेर के-के उपद्रो गरियो, यहाँ उल्लेख गर्दिनँ। मेरो राजावादी यात्रा ठोस रूपमा २०४६ पछि सुरु भयो। मुलुकमा प्रजातन्त्र आएपछि राजनीति गर्ने रहर जाग्यो। कुन विचार र दल अँगाल्ने भनेर अध्ययन गरें। अन्ततः अहिलेका चर्चित शेरबहादुर “राजा” को पार्टी रोजें। यो क्रममा गाउँ सचिवदेखि नेविसंघ काठमाडौं जिल्ला सदस्यसम्म भएँ। करिब एक दशक शेरबहादुरकै पछि लागें। त्यसपछि मेरो यात्रा राजनीतिबाट कलाकारितातर्फ मोडियो र राजनीतिक क्रियाकलापमा पूर्णविराम लगाएँ। कुनै पनि राजनीतिक गतिविधिमा लागिनँ।’

‘त्यसपछि २०६२/६३ आयो। त्यतिबेला मुलुक संकटमा परेको महसुस भयो। प्रचण्ड “राजा” को क्रान्तिकारी तेजबाट प्रभावित भएँ। उनले र अरू नेताहरूले गरेको आह्वानलाई साथ दिएँ। तत्कालीन राजसत्ताविरुद्ध लेखें, बोलें, हिँडें पनि। त्यतिबेला फेरि एकपटक राजावादी भएँ,’ उनले थपे।

‘त्यसपछि केपी “राजा” को पालो आयो। उनको तार्किक शक्ति र शैलीको फ्यान भएँ। धेरै ठाउँमा उनको तारिफ गरें। चुच्चे नक्साको सवालमा त पटक-पटक उनको समर्थन गरेर राजावादी भएँ। अहिले कुनै दलसँग नजिक नभए पनि आफ्नो लोकतान्त्रिक विचारलाई कहिल्यै मर्न दिएको छैन,’ गिरीले लेखे।

‘अस्तिको कुरा गरौं। आन्दोलनको एक दिनअघि एउटा कल आयो। एउटा बौद्धिक भेला हुँदैछ, जसले हालको राजनीतिक ध्रुवीकरणबारे छलफल गर्नेछ। तपाईंको विचार राख्नुहोला भनियो। त्यहाँ गएँ। आफ्नो स्वभावअनुसार स्पष्ट र सकारात्मक विचार राखें। देशमा समस्या त छ तर प्रचार गरेजस्तो बिग्रिएको पनि छैन भन्ने विचार पोखें। चिया खाएँ र फर्किएँ। भोलिपल्ट बिहान थाहा भयो, म फेरि एकपटक राजावादी भइसकेछु,’ उनले उल्लेख गरे।

‘पछिल्लो समय बालेन आए, निर्वाचनमा उनलाई समर्थन गरें। रवि आए, उनलाई पनि समर्थन गरें। तर यहाँ नयाँ विचार र नयाँ मान्छे आउनासाथ गणतन्त्रलाई पखाला लाग्छ, प्रजातन्त्र खतरामा पर्छ। यहाँ शासन व्यवस्था सञ्चालन गर्ने शैली राम्रो भएन भन्दा त्यो मान्छे गणतन्त्रविरोधी वा राजावादी हुन्छ। तपाईंहरूको अस्वस्थ प्रतिस्पर्धाले नै जनतामा निराशा आएको हो। यहाँ पुराना राजाको माग बढ्नुमा तपाईंहरूकै शासन शैली जिम्मेवार छ,’ उनले जोड दिए।

‘अन्त्यमा, तपाईंहरूले नै राम्ररी राजकाज चलाउनुस्। तपाईंहरूलाई नै राजा मानेको छु र मानिरहन पाऊँ। सधैं राजावादी भइरहन पाऊँ। शुभदिन!’ गिरीले लेखेका छन्।

पृथ्वीको दक्षिणी गोलार्धमा रहेको सहर सिड्नीमा नेपथ्यले अहिलेसम्मकै भव्य कन्सर्ट प्रस्तुत गरेको छ। साढे पाँच हजार दर्शकले भरिभराउ 'होर्डन पभिलियन' मा नेपथ्यले शनिबार साँझ प्रस्तुति दिएको हो।

कन्सर्टका लागि तीन साता अगावै टिकट बिक्री भइसकेको थियो। शनिबार शो सुरु हुनुभन्दा निकै अघि हल खचाखच भइसकेको थियो। जब मञ्चमा कलाकार उपस्थित भए, चर्को आवाज र उफ्राइका साथ दर्शकले स्वागत गरे। उनीहरूका लागि नेपथ्यले पूर्वी नेपालको पदयात्रामा संकलित गीत 'कोशीको पानी' बाट प्रस्तुति थालनी गर्‍यो।

शो दुई घण्टा चलिन्जेलसम्मै सिंगो हल नेपथ्यसँग नाचेको थियो। कुनाकाप्चामा समेत दर्शकका टाउकै टाउका देखिन्थे। भीड व्यवस्थापनमा जताततै सुरक्षाकर्मी खटिएका थिए। कुनै अप्रिय स्थिति ननिम्तियोस् भनेर उनीहरू हरदम चनाखो देखिन्थे।

हलमा कोही सपरिवार थिए, कोही युवकयुवतीको जोडी। गीतैपिच्छे एक अधबैंसे महिला र एक जोडी युवकयुवती कुर्सीबाट उठेर एकले अर्कालाई समात्दै नृत्य गरिरहेका भेटिए।

'आफू तन्नेरी छँदा नेपथ्यको कन्सर्ट असाध्यै मन पर्थ्यो,' छोरा सुशान्त र बुहारी जस्मिनासँग नाच्दै गरेकी सरिता दाहाल भनिरहेकी थिइन्, 'अहिले छोरा बुहारीसँग आउँदा पनि उस्तै रमाइलो लागिरहेको छ।'

काठमाडौँ कोटेश्वरकी सरिता छ महिनापहिले परिवार भेट्न सिड्नी आएकी रहिछन्। 'नेपथ्यको शो झन्डै २८ वर्षपहिले काठमाडौँमै हेरेकी थिएँ,' उनले भनिन्, 'अहिले अस्ट्रेलिया आएको बेला पनि शो हुँदै छ र त्यसमा छोराबुहारी जाँदै छन् भन्ने थाहा पाएपछि म पनि साथ लागेँ।'

आफ्नो समयमा देखेको नेपथ्य र अहिले छोराबुहारीको समयमा हेर्दै गरेको नेपथ्यका बीच धेरै अन्तर आइसकेको उनले बताइन्। 'पहिलेका गीतहरू पनि अहिले सुन्न पाउँदा रमाइलो लागिरहेको छ,' उनले भनिन्, 'तर थुप्रै नयाँ गीत अनि प्रस्तुतिमा नवीनताले अहिलेका युवा पनि उत्तिकै रमाएको देखेँ।'

'होर्डन पभिलियन' हलमा नेपथ्य दोस्रो पटक प्रस्तुत भएको हो। त्यसभन्दा पहिले यहाँकै लुना पार्कमा नेपथ्यको कन्सर्ट आयोजना हुने गरेको थियो। छ वर्षअघि लुना पार्कमा कन्सर्ट आयोजना गर्दा सबै टिकट इन्टरनेटबाटै बिक्री भइदियो। त्यसपछि अझ फराकिलो हल होर्डन पभिलियनमा नेपथ्यले प्रस्तुति दिएको थियो। यसपाला यस हलमा शनिबारका लागि निर्धारित शोमा पनि पहिल्यै टिकट 'सोल्ड आउट' भएपछि शो थपिएको छ। यही हलमै नेपथ्यले आइतबार पनि प्रस्तुति दिनेछ।

'सिड्नीमा लगातार भइरहेको दर्शकको वृद्धिले उत्साहित छौं,' नेपथ्यलाई व्यवस्थापन गर्दै आएको नेपालयका किरणकृष्ण श्रेष्ठ भन्छन्, 'यसले आगामी दिनमा अझ आकर्षक योजना बनाउन हामीलाई उत्प्रेरित गरेको छ।'

हरेकपटक एउटा नयाँ मानक उभ्याउने सिड्नीका नेपथ्यप्रेमी सधैँजस्तै शनिबार पनि आफू मात्र रमाएनन्, मञ्चमा प्रस्तुति दिइरहेका कलाकारहरूलाई पनि व्यापक ऊर्जा प्रदान गरिरहे। त्यस्तो गर्नेमा नेपाली अनुहार मात्र थिएनन्।

त्यहाँ आमा जेसिन्टाका साथमा छोरी रुथ र छोराहरू म्याडी अनि ह्याट्रिकको टोली बेग्लै पाराले रमाइरहेका देखिन्थे। घुमफिरमा रमाउने जेसिन्टा तीनपटक नेपाल पुगेकी रहेछिन्। आफ्ना सन्तानलाई पनि एक–एकपटक नेपाल घुमाइसकेकी रहिछन्।

ह्याट्रिक हाल क्यानबेरास्थित 'नेसनल कन्भेन्सन सेन्टर' मा काम गर्दा रहेछन्, जहाँ केही साताअघि नेपथ्यले प्रस्तुति दिएको थियो। त्यो कन्सर्टका बेला ह्याट्रिकले 'फ्रन्ट अफ हाउस अडियो' सम्हालेका थिए।

'कामको सिलसिलामा नेपथ्यको शो हेरेपछि म असाध्यै प्रभावित भएँ,' ह्याट्रिकले भने, 'नेपाल भनेपछि हुरुक्क हुने मेरी आमालाई यो कन्सर्ट सिड्नीमा हुन लागेको सुनाएँ अनि तपाईंले छुटाउन हुँदैन पनि भनेँ।'

छोराको कुरा सुनेपछि आफू यो शो हेर्न तारे सहरदेखि पाँच घण्टा गाडी हाँकेर सिड्नी आइपुगेको जेसिन्टाले बताइन्। 'जीवनमा पहिलोपटक यसरी नेपाली शो हेर्न आइरहँदा छोराछोरीले पनि मलाई पछ्याए,' उनले भनिन्, 'असाध्यै रमाइलो लागिरहेको छ।'

छोरी रुथले भने शोमा आउनुअघि स्पोटिफाईबाट नेपथ्यका केही गीत सुनेको जानकारी गराइन्।

यो कन्सर्टका साथ नेपथ्यले अस्ट्रेलियाकै यस व्यापारिक राजधानीमा सातौंपटक सफलताका साथ आफूलाई उभ्याएको छ। अस्ट्रेलियाभरमै सबैभन्दा बढी नेपाली बसोबास गर्ने सिड्नीमा नेपथ्यले सन् २००९ मा पहिलोपटक प्रस्तुति दिएको थियो।

'नेपालकै पनि सर्वाधिक प्रस्तुत भएको ठाउँको हाराहारीमा उभिने सिड्नी मेरो निम्ति घरजस्तै आत्मीय सहर भइसकेको छ,' नेपथ्यका मुख्य गायक एवं अगुवा अमृत गुरुङ भन्छन्, 'यो सहरबाट पाउने हौसलाले हामीमा हरेकपटक आत्मबल थप्ने गरेको छ।'

कन्सर्टका बेला अमृतले आफ्ना सन्तानमा पनि नेपाली भाषाको विस्तार गर्न अनि नेपालमा पढ्न नपाएका केटाकेटीको शिक्षामा गच्छेअनुसार थोरै भए पनि योगदान गर्न दर्शकलाई अनुरोध गरेका थिए।

कार्यक्रम सफलतापूर्वक सम्पन्न भएकामा सिड्नीका स्थानीय आयोजक प्रदीप पाठकले सबैप्रति आभार प्रकट गरेका छन्। 'सिड्नीको पहिलो कन्सर्ट भव्य रूपले सम्पन्न भयो,' उनले थपे, 'थोरै समयको तयारीमा घोषणा गरिए पनि आइतबार यसै हलमा आयोजित दोस्रो शोमा पनि उल्लेख्य दर्शक जुट्ने अपेक्षा राखेका छौं।'

मञ्चमा अमृतलाई ड्रमसेटमा ध्रुव लामा, बेस गितारमा सुविन शाक्य, गितारमा नीरज गुरुङ, मादलमा शान्ति रायमाझी र किबोर्डमा दिनेशराज रेग्मीले सघाएका थिए। कलाकारको यो टिमबाहेक व्यवस्थापक र प्राविधिकको १४ सदस्यीय टोली यात्रामा सरिक छ।

सिड्नीमा आइतबार प्रस्तुति दिएर ब्यान्ड भोलिपल्टै स्वदेश फर्कने कार्यक्रम छ।

चीन–नेपाल कूटनीतिक सम्बन्धको ७० औँ वार्षिकोत्सवका सन्दर्भमा सि सिछुआन–नेपाल संस्कृति, पर्यटन, अर्थतन्त्र र व्यापार आदानप्रदान महिनाको सिछुआन शृङ्खला चीनको छेन्दुमा प्रारम्भ भएको छ।

सिछुआन प्रान्तीय सरकारको विदेश मामिला कार्यालय र छेन्दुस्थित नेपालको महावाणिज्य दूतावासले संयुक्त रूपमा सिछुआन प्रान्तको राजधानी छेन्दुमा गत शुक्रबार व्यापार आदानप्रदान सिछुआन शृङ्खला प्रारम्भ भएको हो।

त्यस अवसरमा सिछुआन प्रान्तको विदेश मामिला कार्यालयका महानिर्देशक झाङ ताओले नेपाल र सिछुआन बीचको सम्बन्ध क्रमशः प्रगाढ हुँदै गएको, हालै पोखरा महानगरका प्रमुखको नेतृत्वमा गएको प्रतिनिधिमण्डल र पोखरा अन्तरराष्ट्रिय विमानस्थलबाट सिछुवान विमान कम्पनीले सोझै छन्दुमा हवाई सेवा थालेपछि पारस्परिक आदानप्रदान बढेको बताए।

छेन्दुस्थित महावाणिज्य दूतावासका अनुसार एक वर्षयता चीन र नेपालबीचको सामाजिक–सांस्कृतिक आदानप्रदान पनि वृद्धि भएको उनले बताए।

चीनका लागि नेपालका राजदूत कृष्णप्रसाद ओलीले दुई देशबीचको ऐतिहासिक सम्बन्धलाई जनस्तरमा हुने व्यापार, पर्यटन र सांस्कृतिक आदानप्रदानले अझ मजबुत तुल्याएको बताए।

महिनाभरि सञ्चालन हुने सिछुआन शृङ्खलामा सिछुआन प्रान्तका विभिन्न सहरमा स्थानीय उत्पादनको प्रदर्शनी र सांस्कृतिक आदानप्रदानका कार्यक्रमले नेपाल र चीनबीचको सुदृढ सांस्कृतिक, व्यापारिक, आर्थिक एवं जनस्तरको सम्बन्धलाई अझ सुदृढ बनाउने विश्वास महावाणिज्य दूतावासले शनिबार जारी गरेको प्रेस विज्ञप्तिमा व्यक्त गरिएको छ। रासस

सङ्गीतकार, गीतकार, अभिनेताका रूपमा परिचित गायक प्रकाश सपूतले निर्देशन गरेको पहिलो चलचित्र ‘वसन्त’ आउँदो शुक्रबार अर्थात् चैत २२ मा प्रदर्शन हुँदै छ। गीत र श्रव्यदृश्यमार्फत आफ्नो कथालाई व्यक्त गरिरहेका गायक सपूतले चलचित्रमार्फत आफ्नो भोगाई र विसं २०६० देखि हालसम्मको समाजलाई चित्रण गर्न खोजेका छन्।

विशेषगरी माओवादी द्वन्द्व, वर्गीय र जातीय विभेदका विषयलाई चलचित्रमा समेटिएको सपूतले बताए। 'यो मेरो स्कुल जीवन र त्यो समयको ग्रामीण समाजको चित्रण हो। यस चलचित्रमा मेरो देखाइ, भोगाई र अनुभवलाई समेटेको छु। यसले कुनै विधि वा पद्धतिलाई राम्रो वा नराम्रो देखाउनेभन्दा पनि उक्त समयको एउटा वसन्त नामक पात्रको कथा भनेको छ,' उनले भने।

गायक सपूतले ‘वसन्त’ नामक पात्र आफूसँग धेरै नजिक रहेकाले उक्त पात्रको भोगाइले आफ्नो जीवनको महत्वपूर्ण समय चित्रण गरेको उल्लेख गरे। 'मैले सिर्जना गर्ने कृतिमा समाजकै पात्र र अवस्थालाई चित्रण गर्ने गरेको छु। जे भइरहेको छ, त्यसकै विम्ब चलचित्रमा प्रस्तुत गरेको छु। मेरा गीत झैँ चलचित्रमा पनि आफ्ना भावनालाई प्रस्तुत गरेको छु, गीतको तुलनामा चलचित्रमा ती झनैँ परिपक्क भएर आएका छन्,' उनको भनाइ छ।

सपूतका अनुसार चलचित्रमा एउटा पात्रले लेखक बन्न गरेको सङ्घर्षलाई देखाइएको छ। त्यो सङ्घर्षमा घट्ने घटनाक्रम, सामाजिक परिवेश, वर्गीय विभेद, जातीय अस्तित्वलाई समेटेर सामाजिक चेतनालाई प्रश्न गरिएको छ।

चलचित्रमा उनको जोडीका रूपमा अभिनेत्री स्वस्तिमा खड्का छिन्। सपूतले दलित समुदाय र अभिनेत्री खड्काले ब्राह्मण समुदायको पात्रको भूमिका निर्वाह गरेका छन्। अन्तरजातीय मित्रता र प्रेमले निम्त्याउने असरलाई पनि चलचित्रमा देखाइएको अभिनेत्री खड्काले बताइन्।

'मैले बाचेको जीवनभन्दा मैले चलचित्रका लागि निर्वाह गरेको शान्ति शर्मा नामक पात्रको जीवन फरक छ। गाउँ, त्यो समयले ममा भिन्न दृष्टिकोण निर्माण गरेको छ। त्यो परिवेश मेरो लागि नितान्त नयाँ थियो, उक्त पात्रले नयाँ जीवन बाँचेको अनुभूतिसमेत दिएको छ,' उनले भने।

गीतमार्फत आफ्नो अनुभवलाई प्रस्तुत गरिरहेका सपूतले आफ्ना कथा सकिने डर र आफ्नो सिर्जनालाई न्याय गर्न सक्छु भन्ने लागेर निर्देशक बनेको बताए। 'आफैँ निर्देशक र अभिनेता बन्दा सहज त पक्कै भएन तर मेरो भोगाइलाई मैले नै पर्दामा ल्याउनुपर्छ भन्ने लाग्यो किनकि यो मजस्ता धेरै मध्यमवर्गीय युवाको कथा हो। यसले सामाजिक चेतनालाई प्रश्न गर्दै समतामूलक समाजको कल्पना गरेको छ,' उनले भने।

सपूतले निर्देशन गर्न हतारिएको प्रश्नको सामना गरेका छन् किनकि उनी गीतसङ्गीतमै व्यस्त थिए। केही समयपछि निर्देशनमा आउँदा परिपक्वता बढेता पनि चलचित्रमा उठाइएको विषयसँग नयाँ पुस्तालाई जोड्न समय लाग्ने भएकाले यो समय चलचित्र निर्देशन गर्न उपयुक्त लागेको उनले सुनाए।

'मैले जुन समयको कथा उठाएको छु, त्यहाँ परिवेश देखाउन पनि त्यस बेलाको अवस्थालाई चित्रण गर्नै पर्थ्यो, त्यहि गरेँ। मैले सिर्जनामार्फत समाजलाई गरेको प्रश्न सही छ भने म त्यहाँ डराउनु हुँदैन, मैले एउटा सर्जकका हिसाबले मनबाटै अनुभूति गरेका कुरालाई चलचित्रमा समेटेको छु,' सपूतको कथन छ।

अभिनेत्री खड्काले गायक सपूतले एउटा परिपक्व चलचित्रकर्मी भएर काम गरेको बताइन्। उनले भनिन्, 'गायक सपूतलाई मैले नयाँजस्तो कहीँकतै पाइनँ। उहाँको काममा परिपक्वता थियो, जसलाई दर्शकले छिट्टै पर्दामा महसुस गर्नुहुनेछ। वर्षौँसम्म सम्झिने पात्र चलचित्रमा निर्वाह गरे जस्तो लागेको छ।'

चलचित्रमा प्रभातपाल ठकुरी, अनुप बराल, कमलमणि नेपाल, प्रकाश घिमिरेलगायत कलाकारले अभिनय गरेका छन्।

देख्नेसुन्ने धेरै यहाँ नक्कले नि धेरै

यताउता गुणगान सुनाउँछु मेरै

बिदेसिने धेरै भए अल्छी पनि धेरै

ठगी खाने लुकी खाने स्वभाव हो मेरै।

पर्खपर्ख जनता हो हक खोज्नु हुन्न

पद-पैसा मात्रै लिन्छु काम छुँदै छुन्न

साथीसँगी हिजो थियौँ आज पालो दिन्नँ

आजीवन रजाइँ गर्छु भकारो छोडिन्न

कस्तो मजा मजै मजा यो राजस्व घिच्न

कर्तव्यको टाउको ठोकी अधिकार खोस्न

म देशको राम्रो मान्छे खानपिउन जान्ने

गैरी फाँट उर्वर खर्क बाँझै राखौं भन्ने।

श्रमशक्ति बिदेस्याउने गाउँ रित्याउने

उत्पादन रोकिदिँदा कमिसन आउने

जनशक्ति बिदेसिए हक माग घट्यो

जति धेरै आयात भो भागबिलो बढ्यो

दुवै हातभरि लड्डू कति मिठो स्वाद

आफ्नै दुनो नसोझ्याई के गर्नु खै राज?

सीमापारि पानी परे छाता ओढ्छु यहाँ

म त साँच्चै बाठो मान्छे लाज मान्छु कहाँ?

कराउने हो सत्ताबाहिर भित्र मोज चैन

घर- बाघ बाहिर म्याउ अर्को रूपै छैन

बोल्न जान्ने ढाँट्न सक्ने सिपकला भाको

यै सिप हो मेरो शक्ति यसैले हो खाको

गणेश र हनुमान दुवै मेरा शक्ति

किन चाहियो कूटनीति किन देशभक्ति

पेट भर्न दिए पुग्छ दालभाते थाली

भाउ मिले स्वाद परे हस्ते लाग्छ थाली।

रमेश र सीताको जोडी भगवानले नै माथिबाट बनाएर पठाए जस्तो थियो। समाजमा उनीहरूको मानइज्जत, धनदौलत केही कुराको पनि कमी थिएन। त्यति भएर पनि उनीहरू दुवैमा घमण्ड कत्ति पनि थिएन। एउटै कुराले उनीहरू दुखी थिए। सन्तानको अभाव।

रमेशले दुई वर्षका लागि कामबाट अर्को शहरमा सरुवा लिएर पत्नी सीतासहित गयो। सन्तान हुनका लागि विविध वैज्ञानिक उपचारहरू पनि गरि नै रहे। नयाँ ठाउँ सरुवा भएको एक वर्षपछि उनीहरूको छोरा जन्मियो। अर्को एक वर्ष त्यहाँ बसेपछि उनीहरू तीन जना पुरानै ठाउँमा फर्किए।

छोरा जन्मिएकोमा नातेदार, टोलछिमेक, साथीभाइ बोलाएर भव्य पार्टी गरे। सबभन्दा खुशी त रमेशकी आमा भएकी थिइन्। रमेश एउटै छोरा। उसकाे छोरा नभए आफ्नो वंश नै नासिन्छ भन्ने सुर्ता उनलाई थियो। ढिलै भए पनि नाति जन्मियो भनेर उनी हर्षित थिइन्। उनीहरू घर फर्किएको केही दिनपछि आमाले एकदिन छोरो एक्लै भएको बेला सोधिन् ‘बाबू, म एउटा कुरा सोध्छु। मैले बुझ्ने गरी नढाँटीकन बताइदिन्छौ?’

सानो छोरा बोकिरहेको रमेशले भन्यो, ‘के कुरा भन्नुस् न। म भनिहाल्छु नि।’

‘हाम्रो यो नाति सरोगेसीबाट जन्मिएको रे भन्ने हल्ला सुनें। त्यसो भनेको के हो?’

१) दृष्टिपथ

‘रमा, एक कप चिया देऊ न!’ पत्रिका पढिरहेका उनका श्रीमानले आखैँ नउठाई फर्माए।

उनी मोबाइलमा केही पढिरहेकी थिइन्। उनलाई हतारो र चटारो थियो। देशका चर्चित अन्तर्वार्ताकारले लघुकथासम्बन्धी अन्तरवार्ताका लागि केही प्रश्न लेखेर पठाएका रहेछन्। उत्तर लेख्ने क्रममा श्रीमानको कुरा नसुनेझैँ एकोहोरो लेखिरहिन्।

श्रीमान् फतफताउन थाले, ‘पोथी बासे घर बिग्रिन्छ भन्थे, बुढापाकाले! घरव्यवहार भुलेर एकोहोरो लघुकथामा लागेर के पो गर्छु भन्ने सुर होला?’

उनले असन्तोष भावले श्रीमानतिर हेर्दै भनिन्, `हातखुट्टा भएका मान्छेले एक कप चिया पकाएर खान सक्नु हुन्न र मलाई घोचपेच गरिराको?´

बुढीका कुरा सुनेर रन्थनिदै उनले भने, ‘मैले पकाएर खाने भए यो घरमा तेरो के काम? कहिले भात डढाएको छ कहिले तरकारी! लघुकथा भनेपछि यसको सुर पनि कता जान्छ कुन्नि? केके न गरेको भन्ठान्दी हो।’

उनले पनि झोँकै झोकमा जवाफ फर्काइन्, ‘जीवनमा सबैले आआफ्नो रुचिको काम गर्छन्। मैले पनि त्यही गरेर के बिराएँ?’

श्रीमानले झर्किदै भने,`घरकी मूलीलाई घरको पो चिन्ता हुनुपर्छ अनि पो घर स्वर्ग बन्छ।’

‘मूर्खसँग दैव डराउनुपर्छ’ भन्ने सोचेर उनले काम रोकिन्। जसै चिया उम्लिदै थियो। उनका मनमा विगतका ज्वारभाटाहरू उम्लिदै थिए। लेखनमा तगारो, हिँडाइमा तगारो! मन अमिलो भयो तर पनि चियो मीठो पकाएर दिइन्। चिया पिउनुको सट्टा श्रीमान जुरुक्क उठे र उनलाई अँगालोमा बाँधेर भने, `मैले मेरी श्रीमतीलाई चिनिनछु। हार्दिक बधाई छ बुढी!’

उनी तीन छक्क परेर श्रीमान महोदयको अनुहार पढन थालिन्। उनले पत्रिकामा छापिएको एउटा समाचार देखाए।

समाचारपत्रमा उनको फोटोसहित लेखिएको थियो, ‘लघुकथाको सर्वोत्कृष्ट सम्मान, रमा कार्कीलाई प्रदान गरिने!´

२) अन्तर्ध्वनि

‘तिमी शक्तिशाली कि म?’ अप्रत्यासित आवाज उसको कानमा ठोक्कियो।

उत्तर दिनको सट्टा उसले प्रतिप्रश्न गर्‍याे, `तिमी को हौ?’

सन्की पारामा उत्तर आयो, ‘अरे, मलाई चिनेनौ? म विज्ञान र प्रविधि हुँ। संसार जित्ने म एक्लो बृहस्पति हुँ। आज विश्व मेरो शक्तिमा टिकेको छ।’

उसले तर्क गर्‍याे, `चेतनशील र विवेकशील प्राणि मानवभन्दा तिमी कसरी ठूलो भयौ?’

हाँसोको अट्टहासभित्र आवाज घन्कियो, ‘मैले चाहे भने संसारका हर सुखसुविधा र सहजता प्रदान गरेर तिम्रो जीवनलाई स्वर्गसरी बनाउन सक्छु। मलाई जिस्क्यायौ भने पलभरमै तिम्रा शान र सभ्यता सबै निमिट्यान्न पार्न सक्छु।’

ऊ झसङ्ग भएर बिउँझियो। आँखा मिच्यो। घडी हेर्‍याे, रातको २ बजेको रहेछ।

‘हैट! सपना पो रहेछ´ भन्दै फेरि निदाउने प्रयत्न गर्दै थियो।

उसको मस्तिष्कभरि एकनासले कुरा खेलिरह्यो, ‘आखिर ऊ पनि त मानिसकै चेतनाको उपज न हो।’

आमाको नाममा पूजा गरियो। धेरै खुसी भएको छु। कस्तो बत्ती पनि बाल्न नसक्ने म। तिमीले कति सजिलै बत्ती बालेकी, म त हेरेको हेरै भएँ। मक्ख पर्दै मेरो तारिफ गर्दै छ। मभित्रको म खुसी नभएको पनि होइन। केही जवाफ नदिई मुसुक्क मुस्कुराए।

होइन कति डर नभएको भन्या जे पनि गरेकी म त सक्दिन है केही गर्न। म चुपचाप सुनिरहेकी छु। जवाफ दिइन।

सम्बन्धको गाठो बलियो हुँदैछ सुस्तरी।

हामी होटलको कोठामा आयौँ। रातभरिको यात्रामा थाकेका थियौँ। गर्मीमा बसेको उसलाई जाडो भइरहेको थियो।

हेर न, मलाई कति जाडो भइहेको छ। सुटकेस खोलेर ज्याकेट निकाल्नुपर्छ होला। मैले झुकेर आफ्नो ओढ्ने ओढाइदिएँ।

थाकेर लखतरान भए पनि मलाई दाजुभाउजू भेट्नु थियो। तिमी र प्रकाश दाइ मेरा लागि उस्तै हो। म आज जे छु त्यसमा दुवैको महत्त्वपूर्ण योगदान छ। म तिमी र प्रकाश दाइलाई छोड्न सक्दिनँ।

- प्रकाश दाइको किताब नलिई म जान्न नि। तिमी दाजुभाउजू भेटेर कति बजे आउँछ्यौ, बोलिरहेको छ।

एघार बजे आउँछु अनि सँगै खाना खाएर किताब किन्न जाउँला हुन्न? चिन्ता नलिनु न म समयमा आउँछु। उसको प्रश्नको जवाफमा मैले भने, हुन्छ, किन नहुनु म एकछिन आराम गर्छु। तिमी दाजुभाउजूकहाँ पुगेर आउँ। उनले प्रेमले मेरो हातमा हात राखेर भने।

म बेलुकाको कपडा पनि नफेरि म हतारहतार ट्याक्सी चढेर साढे सात बजे दाजुको घरमा गएँ।

एक घण्टाको बाटो ट्याक्सीले साढे एक घण्टा लगायो। ट्राफिक मेरो बसमा थिएन। मलाई देखेर सबै खुसी भए।

खाना खाएर जानु फुपू सानो भदा काँखमा बसेर मलाई फकाउँदै थियो। मनभरिको मायालाई पोको पारेर एक कप चिया पिए। दाजुको आँखाबाट प्रेम तप्पतप्प खसिरहेको थियो।

एक घण्टा पनि नबसी म ट्याक्सी चढे अनि फर्के।

उनको फोन ट्याक्सी चढ्नेबित्तिकै आयो। म हिँडिसकेँ। अब एक घण्टामा आइपुग्छु भनेर राखेँ।

फोन आइरह्यो। उठाएर अब आइपुग्छु। धेरै छैन, सात सय मिटरभन्दा भन्दै दुई घण्टा लाग्यो। सात पटकको फोनमा मलाई त्यो समयमा झर्किएका उनका नमिठा धेरै कुरा सुन्नु परेको छ।

केही गर्न सकेकी थिइन।

म किन मान्छे भएर जन्मे भन्ने लागिरहेको थियो। चरा भएकी भए उडेर पुग्थे। भोक र ढिलो भएको पीडाले रन्थनिएर पुगेँ।

दौडिएर माथि जान लागेकी थिए। उनले रिसाएर भने, तिमीले गर्दा मेरो सबै कुरा चौपट्ट भयो। बेकारमा तिम्रो भर परे। म अघि नै गएर किताब ल्याउँथे।

प्रकाश दाइको आस तिमीले गर्दा पूरा गर्न सकिन। म भोकै छु। किन आउँछु भनेकी? उनी बोलिरहेका थिए। तिमी त खाएर आएकी होला। रिसाइरहेका थिए।

हिजोदेखि लगाएको कपडा फेर्नु थियो तर उनले रिसाएर माथि जान दिएनन्।

म चढेर आएको ट्याक्सीको पैसा नदिएकाले पर्खेर बसेको थियो। फेरि चढेँ। सामान ट्याक्सी ड्राइभरले राखिदियो।

उनी मसँगै आएर सिटमा बसेँ। ट्याक्सी ड्राइभरलाई मैले किताब किन्ने ठाउँको ठेगाना भनेपछि पनि उनी रिसाइरहेका थिए।

म छक्क परेकी छुँ।

मलाई सम्मान गर्छन् भन्ने भ्रम मनबाट हटेपछि मेरो आँखाबाट अनायास आँसु बग्न थाल्यो। भरोसाका कुरा सम्झेँ।

म रोएको देखेर उसले मेरो पासपोर्ट र टिकट मेरो हातमा राखे। मैले समाइन्। मैले नसमाएपछि फेरि आफैले राखे।

आफूले गरेका कर्म सम्झेँ, अनि उनले मलाई गरेको बेवास्ताले बेकार आए भन्ने लागिरहेको थियो। भरोसाको पर्खाल भत्किन समय लागेन्। मलाई पनि अब रिस उठिरहेको छ। मुखमा एउटा कुरा व्यवहार फरक भइरहेको छ।

मनमा उठेको ज्वारभाटा रोक्न सकिन्। बगेको आँसुले धेरै कुरा मनलाई भनिरह्यो।

मनलाई सम्झाउन पटकपटक कोसिस गरेँ तर सकिन। मैले गर्दा ढिलो भएको पनि त थिएन। ट्राफिक जाम हुनु मेरो गल्ती पनि थिएन। नबुझ्न चाहने पुरुषवादी समाजमा जन्मेर म पनि हुर्केकी हो।

ट्याक्सी किताब पसलको एरियामा आएर रोकियो। उनी ट्याक्सीबाट ओर्लेर किताब पसल भएतिर गए।

ट्याक्सी ड्राइभरले मलाई सानो स्वरमा भन्यो। दिदी मन सानो नबनाउनु माया गर्ने मान्छेसँग रिसाउँछ। सर टेन्सनमा हुनुहुन्छ। मैले के भन्ने जवाफ भेटिन्।

चुपचाप बसेको देखेर उसले फेरि भन्यो तपाईहरू एयरपोर्टको समयमा पुग्नुहुन्छ। तर किन हो सर टेन्सनमा हुनुहुन्छ।

मलाई थाहा छ भाइ हामी पुग्छौँ। मेरो गल्ती नै छैन। अब म यो मान्छेसँग बोल्दिनँ भाइ, मलाई पटक्कै नबुझ्ने मान्छेसँग म किन बोल्नु, मैले शान्त भएर भने।

एकछिनपछि उनी हातमा मोटामोटा किताब बोकेर आए। मलाई उसँग बोल्न मन पटक्कै लागेन्।

ट्याक्सी फेरि हुइकियो। एयरपोर्ट पुगेपछि ट्याक्सीबाट सामान उसले ड्राइभरसँग मिलेर निकाल्न थाल्दा मैले ब्यागबाट पन्ध्र सय निकालेर ड्राइभरलाई दिएँ।

विमानस्थलमा पुगेपछि मैले सुटकेस खोले। एकजोर कुर्थासुरवाल झिकेँ। सुटकेस र अरू ब्याग चुपचाप उनका अगाडि छोडेर बाथरुममा गए। बाथरुममा गएर कुर्थासुरवाल लगाए कपाल मिलाए। ब्यागमा भएको लिपिस्टिक लगाएर बाहिर आए।

भारी मन लिएर छोडेर आएको मान्छेको छेउमा गए। मेरो हातको सामान ब्यागमा राखेँ। हामी अन्तरार्ष्ट्रिय विमानस्थलमा पसिसकेका थियौँ। सबै चेकजाँच सकियो।

अब हातमा सानो लेडिज पर्स मात्र थियो। प्रतीक्षा गर्ने ठाउँमा पुग्नु अगाडि मैले सोचेँ। जोसँग हिँड्नु छ उसैसँग नबोलेर सम्भव हुँदैन होला। मलाई केही सामान किन्नु छ। मैले भने।

फर्क पछाडि मलाई भोक लागेको छ केही खानुपर्छ। मलाई बल्ल ख्याल आयो म पनि त भोकै छु नि।

म पनि त भोकै छु नि, मैले भारी आवाजमा भने।

हो नि काली, तिमी रिसाएर ठुस्स परेपछि मेरो भोक हरायो।

हामीले खानेकुरासँगै क्याटवरी चकलेट किन्यौँ। मैले उसलाई भाँचेर सानो सानो टुक्रा दिँदै गए। टुक्रा पारेर खान दिएको चक्लेटले मनको तितो बगाएर गुलियो बनाउँदै छ।

हामीले एउटा चक्लेट सकेपछि मैले भने। यता आउनुस तपाईंलाई कपडा हेर्न लैजान्छु। उनी मसँगसँगै आए।

मैले छानिदिएको सर्ट र बेल्ट हेरे। निलो सर्ट लगाउन मैले कर गरेँ। उनले लगाएर ऐना हेरे। कति राम्रो देखियो है।

मन पर्‍याे मेरो प्रश्नमा फिस्स हाँसेर भने भो यो धेरै महँगो छ। तीस हजारको सर्ट र पन्ध्र हजारको पेटी म लिन्न।

मेरो पचास हजारको एउट र तीस हजारको चार वटा सारी छ। तपाईं किन आफूलाई लिनु हुन्न। कहिलेकहीँ लगाउनुपर्छ मन सानो नपारी किन्नुस्। उनले किन्ने मन नगरेपछि मैले सम्झाउँदै भने। फेरि मैले जिद्दी गरेपछि किने। कपडाको झोला उनको हातमा दिएर भने यो मेरो होइन। हस म्याम भनेर मजाले हाँसे।

हामी गेट नं ४ मा पुग्यौँ। मैले फेरि पैसा मागेँ। उनले पर्स खोलेर मतिर बढाए। मैले सात सय झिकेर क्यान्टिङमा आएँ। दुई कप चिया र एक बोतल पानी किने फिर्ता चालिस रुपियाँ पर्समा राखेँ। मेरो हातको चिया हातमा लिएर उनले मेरो अनुहारमा हेर्दै भने, ‘कहाँ भेट्यौ चिया। कति मिठो।’

अघिको रिस कता गयो? मेरो प्रश्नमा खुसी हुँदै भन्यो- छोड न यार तिमी पनि।

मैले दबाएर राखेको मनभित्रको ज्वालाले उचालिन खोज्दै भन्यो तेरो तुलना अब प्रकाश दाइसँग हुँदैन। उसले फेरि हेप्छ। अनि भन्छ म तिम्रो सहयोग नभएको भए सफलताको शिखर चढ्दिन थिए।

तिमीसँगै बसे पनि अब म मेरो टाउकोमा चढेर उक्लिने खुड्किलो बन्ने छैन। आफ्नो मुटुमा अर्को खाल्टो खन्ने छैन न त म तिम्रो साधन बन्छु न साधना।