उमेश लुइटेलका ५ कविता

झरीले रुझाउँदा मलाई चुकचुकाउँछौ तिमीहरु र सम्झाउँछौ आफ्ना नानीहरुलाई: त्यो दुखीयारी मनुवा भिजेजस्तै भिज्नु हुँदैन।

अविचल कर्मयोद्धा

बिहानीले टुकुटुकु पाइला टेक्तै गरेको सडकमा अभावको लबेदा पहिरिएर नुन र पिठो भेटिने आसमा धूलो बढारिरहेछु ।