पूर्णिमा जी शाह

पवनको सुसेलीसँगै

कहिले रोकिंदै

अनि फेरि हल्लिंदै

हेर्दा बैंसले मातिएझैं लाग्ने

तर,

उन्माद यौवनले छिप्पिएका

ती बाँसका भौतिक शरीरहरूले

मलाई सुटक्क केही भन्दै छ।

म पनि सुन्दै छु,

साउती गर्दै भन्यो–

बर्षौदेखि म यही छु,

जहाँ म हिजो थिएँ

सुनसान लाग्ने मेरो बस्ती आज

कोलाहलले भरेको छ।

नयाँ मुहार सधैं फेरिरहन्छन्

म यही छु,

मेरो दृष्टि परपरसम्म पुयाउँछु

सपना फुलाउन धेरै र आए यहाँ

विपना लिई फर्के सबै

आफ्नो सपना फुलाउन  

मेरा सन्ततीको हत्या गरे कतिले

म आज आफ्नै घेराभित्र अटल बनिरहेछु

म त जब पवन आउँछ

तब नै सुस्तरी गीत गाउँछु

साउती गर्दै मेरो मनको गाथा सबलाई सुनाउँछु।

प्रकाशित: ४ मंसिर २०७८ ०५:२८ शनिबार