दामोदर पुडासैनी किशोर

तालको किनारमा उभिएपछि

गहिरा आँखा र नीलो ताल  

उस्तै – उस्तै लागे मलाई

खोज्दै हिँड्यो भने

पोखरी

गहिराइ र खोचमा पनि भेटिंदो रहेछ

पहाडको चुचुरामा पनि भेटिंदोरहेछ

गहिराइ, खोच , उज्यालो , अँध्यारो

जहाँ पनि हेर्छ आँखाले

तर बास भने

सधैँ भीरमै बसेको छ

तालको किनारमा उभिएपछि

दुविधामा परेँ म

लहरहरू पहिले

आँखाबाट शुरू भयो कि तालबाट

अग्निज्वाला 

जलबाट शुरू भयो वा थलबाट

आजसम्म 

कहिल्यै बनाउन जानेन

पानीले कुनै आकार

यिनै आँखा र तालले 

आकार बनाउन खोजेका छन्

व्यग्रताका साथ बग्न खोज्ने पानीको

जसरी तिमी र म उभिएर

उमारेका छौं प्रेमको नवीन अँकुरण

कयौं उकुसमुकुसका लहरहरू

जमेका छन् तालमा

तरंगहरू दौडाएर

एक कुना र अर्को कुनामा

सधैं सग्लो बस्न खोजिरहन्छ ताल

मनका वेदना र खुशीहरू

कहिले चित्रमा उतारेर

र , कहिले कुलोबाट बाहिर निकालेर 

सधैं सँग्लिन खोज्छन् आँखाहरू

तिम्रा आँखाको नीलो पानी

र नीलै रंगमा लहरिरहेको ताल

दुवै उस्तै – उस्तै लागिरहेको छ

यसबेला दोमनमा छु म

भन

तिम्रा गहिरा आँखामा पौडूँ

कि अथक फैलेको

यो विशाल तालमा

कहिल्यै झूठो देख्दैनन् आँखाहरूले

फैलाउन खोज्छन् विवेक 

परपर क्षितिजसम्म

जजस्ले जतासुकैबाट दिउँन्

धूलो , मैलो , दुर्गन्ध र कठोर बालुवा

चूपचाप ग्रहण गरिरहन्छ तालले

र ,सँग्लिरहन्छ निरन्तर

हजारौ व्यथा बोकेर पनि

हाँस्दै जीवनको रंग खोजिरहने मान्छे

र ,

सग्लो तरंगमा फैलिरहने ताल

किनकिन मलाई उस्तै लाग्छ

लामो बिछोडपछि प्रेमिका भेटेको प्रेमी

र,

कठिन तपस्यापछि तालमा जीवन देखिरहेको म

भर्खर उभेका छौं तालको किनारमा

ठीक यसैबेला 

तालमा पौडी खेलिरहेछन्

संसारभरका सुन्दर आँखाहरू

        (राराताल, मुगु, २०७५ असोज २२ गते)

प्रकाशित: १० मंसिर २०७७ १०:४४ बुधबार