दुर्गा वनवासी

हो, सल्बलाइरहेछन्

स्मृतिका क्यानभासभरि

आँसु रंगमा पोतिएका

आशंकाका पानी चित्रहरू

आलै भएर अझै पनि ।

असारको त्यो साँझ–

निकै दिनपछि  

श्रद्धाको सुमन बोकेर,

एक पोल्टो मायालाई

सुरक्षित तिम्रै निम्ति राखेर

भेट्न आएँथें प्रफुल्लित

सधैंजस्तै उत्साहित ।

तर,

त्यो गोधूलि सन्ध्यामा

आशा गरेभन्दा छुट्टै

अविश्वासको हिलोमा

कलंकको बीउ रोपेर

अनायासै तिमीले त

बदनामी पो फलाइदियौ ।

अप्रत्याशित त्यो उपेक्षा

अकल्पनीय त्यो छुद्रता

ट्वाल्लै परिरहें गतिहीन,

स्तब्ध अनि किंकर्तव्यविमूढ

अवाक् कुनै आवाजविहीन ।

निकै बेरमा बौरिएपछि

तिमीले भोटेताल्चा

ठोकेको ढोका बाहिर

तिम्रै लिखत यो मुटुका

छरिएका टुक्रा बटुलेर

अँध्यारो गल्लीको आहालसँगै

नयन–झरी मिसाउँदै

अपमानको बोझले

निहुरमुन्टी भएको शिर

अनि लज्जाबोध र ग्लानिले

क्लान्त, शिथिल शरीर

अर्धविक्षिप्त घिसारिरहें ।

आकस्मिक तिम्रो  

परिवर्तनको कठघरामा

बिनाअपराध नाङ्गिएर,

नगरेको पापको सजाय

चूपचाप–चूपचाप झेलिरहें,

बिनागल्ती, अकारण

तिमीले छ्यापेको हिलो

कैयौँ जागृत रातहरूमा

अविराम धोइरहें, पखालिरहें ।

अब फेरि सुटुक्क,

मौन, के खोजिरहेछौ  

रोगन उड्दै गएका

ती पुराना तस्वीरहरूमा

तिम्रो फोस्रो अहंको झलक

या मसितैका धूमिल सम्झनाहरू

चाहे जे होस्,

फेरि आएको छ  

यादहरूको बर्षातसँगै

हिलाम्य त्यो असार,

विस यु अ भेरी

ह्याप्पी एनिभर्सरी,

गड ब्लेस यु माई डियर ! ’

प्रकाशित: ५ मंसिर २०७७ ०९:२१ शुक्रबार