अवतार ढकाल  

     रोहन र म सँगै पढेका साथी थियौँ ।  स्नातक सकिएपछि म जागिरमा लागें  । ऊ राजनीतिमा छिर्यो । राजनीतिबाट त्यति माथिको पदमा पुगेको त थाहा थिएन तर मजस्ता समान्य जागिरेको भन्दा अलि माथिल्लो स्तरको जीवन बाँचिरहेको थियो ।

अस्ति उसको घरमा जाँदा ऊ मोवाइलमा थियो । मतिर खासै ध्यान नदिएको देखेपछि मैले भनें ,  ‘के पारा हो ,   केमा व्यस्त छस् यार ! घरमा साथीलाई बोलाएर आफू पूरै मोवाइलमा झुन्डिरहने !’ 

‘एकैछिन पख्  है । यहाँ केही फोटाहरू आफूले मात्र हेर्न मिल्ने बनाउँदै छु । त्यो मन्त्री भ्रष्टाचारमा मुछिएछ  । उसँग खिचेर फेसबुकमा राखेका फोटाहरू लुकाउनु पर्यो नि यो बेलामा  नत्र आफ्नो पनि बेइज्जत हुन्छ । लास्टै दुख दिन्छन् यार ।’ उसले आफूले गर्दै गरेको काम भन्यो ।

मैले उपाय सुझाएँ,  ‘त्यस्ता भ्रष्टको फोटो पूरै हटाइदिनू नि ! किन लुकाउनु  मात्र ।’ 

‘ तँ उहिलेदेखि अहिलेसम्म उस्तै सोझो छस् , यार ।  धन्न पढेकै भरमा  जागिरचाहिँ पाइस् र  सुखैले बाँचेको छस् । नत्र हलो जोत्थिस् कि भारी बोक्थिस् ।’ उसले भन्यो ।

मैले कुरो नबुझेर उतिर हेरिरहें  ।

उसले मलाई सम्झाउँदै  भन्यो, ‘हेर केटा, यो नेपाल हो । केही दिनपछि फेरि यिनै फोटाहरू भटाभट सार्वजनिक गरेर  धाक जमाउनुपर्छ ।’ 

प्रकाशित: ३० आश्विन २०७७ ११:२९ शुक्रबार