पुष्प अधिकारी अञ्जलि

थुनेर मनभरि

आस्थाको जूनहरू ,

घरआँगन र चोकहरूमा

ऊज्यालो खोजिरहेछु ।।

मन्दिर मस्जिद ,

चैत्य र बिहारहरूमा ।

साँझ– बिहान

ईश्वरको प्रार्थना गरिरहेछु ,

बर्षौँदेखिको अनिदो आँखा ,

अँध्यारोका विरुद्ध

उज्यालोका बिम्ब खोज्दै

एकतमास हेरिरहेका छन् ।

एक अँगालो

सपना बोकेर

बिहानको घामले डाँडा काटिसकेछ ,

ओछ्यानमा पोखिएको

राता पहेँला टिकाहरू

अहिले खत मात्र बाँकी छ ,

अस्तित्वविहीन  जिजीविषाहरू  

शकुनिको खालमा इज्जत बेचिरहेछ ,

चुनौती दिएर अँध्यारोलाई ,

कुनै समय

म भन्थेँ

मेरो भविष्य छ

मेरो वर्तमान छ ,

तर खोई कहाँ छ ?

मेरो भविष्य मेरो वर्तमान  

धृतराष्टले कालो पट्टी बाँधेर

आँखाहरूमा दृष्टि लुकाएजस्तै

गान्धारीलाई विश्वासको समाधिमा

समतुल्य बनाएर

निस्फिक्री समय जितेको

सायद

म मेरो भविष्य फिँजाइरहेछु

आस्थाको र्घुमैलो क्षितिज ओछ्याएर

आँगनसम्म घाम ओराल्न ।

प्रकाशित: ५ आश्विन २०७७ ०८:४० सोमबार