परशुराम पराशर  

स्वच्छ मेरो गाउँ

शान्त मेरो गाउँ

मस्त छ

आनन्द छ

त्यस्तै रहोस्

जस्तो पहिले थियो ।

शहरबाट

सुन्दर प्लास्टिक पेपरले

¥यापिङ गरेर

एक प्याकेट विकास

एक कार्टुन आधुनिकता

एक सुटकेस सभ्यता

एक ब्याग व्यस्तता

लैजा भन्छन् साथीहरू ।

कतै विकास सँगसँगै

धेरै धूवाँधूलो

धेरै हल्लाखल्ला

केही भीडभाड

निक्कै लप्पनछप्पन

नैतिकहीन नीतिहरू

आदर्शहीन आडम्बरहरू

सँगसँगै जाने त होइनन् ।

बाले कलकल पानी खाने अम्खोरा

आमाले लामो धारो झार्ने करुवा

काकाको अग्लो स्टिल गिलास

प्लास्टिकको बोतलमा परिणत हुने त होइन ?

मगमग बास्ना आउने माटो

ऐना हेर्न मिल्ने पोखरीको पानी

सहरको एउटा गमला झैैँ

सधैँ हरियो हुने

हराभरा मेरो गाउँ

स्वच्छ मेरो ठाउँ

दुर्गन्धले बाफिएर

पसीनाले च्यापिएर

हाहाकारमा हराउने त होइन ।

मेरो गाउँमा पनि

आडम्बरको प्रतियोगिता

लप्पनछप्पनको कार्यक्रम

धुत्र्याइँको मेजमानी

व्यभिचारको चाकरी

नैतिकता नै सिकारी

भएपछि

आफ्नोपन थेग्न नसकेर

कतै लुप्त हुने त होइन ?

साथीहरू विकास गर्न

डोजर लिएर जा

रोलर गुडाएर जा

भन्दैथे

गोरेटो माथिको गुराँसे भिर

हिमाली खोलाको तिरैतिर

लटरम्म फुलेका बुकी फूल

जीवन बचाउने सन्जीवनी मूल

डोजरको गोडामुनि पुग्ने त होइन

रोलरको पेलाइले पिरोलिने त होइन

भो मलाई त्यस्तो विकास चाहिन्न

मलाई त्यस्तो भीडभाड चाहिन्न

आफ्नै गन्तव्यले शिखर पु¥याउँछ

आफ्नै पसीनाले समृद्ध बनाउँछ ।

प्रकाशित: २९ श्रावण २०७७ ०६:०७ बिहीबार