पुर्णिमा शाह 

शब्दहरूले बनेका तिम्रा वाक्यहरूले 

शून्य भयो मेरो मस्तिष्क

 तिमीले दिएको जीवनरस पिएर

 अमृत पनि तीतो भयो ।

 हुन सक्छ, मगज मेरो कचौरा

 तिम्रो आत्मीय  साधिन्य पाएर

 व्यर्थ लाग्दैछ संसार आज ।

 त्यसैले स्वयं

 विशाल सागरमा तैरिरहेछु

 बेवारिस लाशसरि 

जता पानीका छालहरूले हुत्याउँछन् 

उतैउतै पानीको बहावसँगै

 बगिरहेछु म ।

चेतना फर्किन्छ, मस्तिष्कमा 

समुन्द्रको गहराइभित्र पुगेको हुन्छु 

खेल्दछु आफैँ जलपरी बनेर

 रंगीन जलचरहरूसँगै 

मोती हत्केलामा लिँदै 

मध्यम मन्द मुस्कुराई

 स्पर्शले सुमसुमाई 

नीलसमुन्द्र सतहबाट 

आकाशतिर पन्छीजस्तै

उड्न पुग्छु म, फखेटा  फिँजाई ।

सुमधुर लय र तालसँगै

पत्तो नपाई उड्दै बादलमाथि

 ब्राम्हाण्ड अनि तारामण्डल वरिपरि

 कहिले लाग्छ मलाई, म सुन्दर परी ।

 म देख्छु शीत लरहझैँ,

निस्किरहेको बाफ

भित्र पुग्छु, 

कहिले दनदनी बलिरहेको

 ज्वालाभित्र पस्छु, 

पटक्कै गुम्सिन म

 न त खरानी नै हुन्छु ।

ओहो ,

पुग्न सक्छु म जता पनि 

कहिले हिमालको टाकुरामा

कहिले टण्टलापुर घामसँगै मरूभूमिमा

 कहिले घना जङ्गलभित्र 

वृक्षहरूसँग लट्पटिँदै विशाल रङ्गिबिरङ्गी वाटिकाभित्र 

सरिताको ध्वनिसँगै

पुलकित हुँदै नृत्य गर्दै

विशाल सिङ्गमरमरको किल्लाभित्र ।

लम्किरहेछु म त्यहीँ 

सुनौलो सिंहासन अगाडि

 समयान्तरालमा पुगेँ म  

बसेँ थपक्क 

हिमाली दन्त देखाई

बर्सिए फूलहरू 

मेरो वदनैभरि ।

हावामा उडिरहेछ,
मेरा चित्त कपास सरी
विचारले शून्य छ मस्तिष्क
अनुभव गर्दैछु जीवन जगतको
तिम्रै जीवनरस पिएर

प्रकाशित: २४ श्रावण २०७७ ०६:२९ शनिबार