मन्दिरा शर्मा पौडेल
विश्वभर फैलिएको कोरोना महामारीबाट नेपालमा पनि अछुतो रहेन । यही कारण नेपाल सरकारले हाम्रो देशमा पनि लकडाउन घोषणा गरयो र तपाईहामी घरमै थुनिन बाध्य भयौं । फेसबुकमार्फत सबैले आआफ्नै तरीकाको दिनचर्या पाइयो ।
म पनि मेरी छोरी प्रिसिलासित घरैमा रमाएँ । उनी भर्खरै २ वर्षमा पुगिन् । उनको भर्खरै बोली फुट्दै छ । उनी राम्रोसँग बोल्न सक्दिनँ तर भन्ने खोजेको कुरा राम्रोसँग बुझाउन खोज्छिन् ।
नानीहरूको बोलीमा छुट्टै आनन्द हुने रहेछ । चराहरूको चिरबिर, झरनाको झरझर र नानीहरूको बोली उस्तै लाग्छ मलाई । कति पीडाको बीच पनि हलुको बनाउने रहेछ मनलाई । स्वर्गीय आनन्द मिल्ने रहेछ नानीहरूको बोलीमा।
ओछयानमा यताउति पल्टिदै बामे सर्न थालेकी छोरी तातेताते गराउँदै हिँडाउँदा कम्ती मजा आएको थिएन । अहिले त टुकुटुकु हिँड्न थालेकी छिन् । नानीहरू टुकुटुकु हिँडेको र मुसुमुसु हिँडेको दृश्य हेर्दा आमाको पनि बिहानी हिमालजस्तै हुने रहेछ ।
यसरी लकडाउनमा छोरीसित रमाइलोसँग दिन बिताइयो । मैले छोरीलाई ‘कख’ र ‘एविसिडी’ सिकाएँ । अहिले उनी दुखसुख ‘कख’ र ‘एविसिडी’ भन्ने भएकी छिन् ।
मेरी छोरी मोबाइल भनेपछि भुतुक्कै हुन्छिन् । अहिलेको संसार एउटा सानो मोबाइलभित्रै अटाएको छ । मोबाइलमा नानीहरूलाई उपयोगी हुने भिडियोहरू पनि हुन्छन् । मोबाइलबाटै सात समुद्रपारि रहेको आफन्तसित हामी एक आपसमा हेराहेर गरेर बोल्न सक्छौं । दुखसुखका बात मार्न सक्छौं ।
हरेक चीजको राम्रो र नराम्रो दुवै पक्ष हुन्छन् भनेजस्तै मोबाइलको पनि राम्रो र नराम्रो दुवै पक्ष छन् । त्यहाँ राम्रोसँगै नराम्रो कुरा पनि राखिएको हुन्छ । नानीहरूलाई कुन हेर्ने किन हेर्ने भन्ने थाहै हुँदैन । त्यसैले हामी अभिभावकले निकै सचेतता अपनाउनुपर्ने हुन्छ ।
मेरी छोरी त झन् सानी छिन् । त्यसैले म कार्यतालिकाअनुसार नानीलाई मोबाइलमा भुलाउँछु । उनले मोबाइलबाट धेरै कुरा सिकेकी छिन् । अहिले प्रायः नानीहरू मोबाइलमै झुम्मिरहेको भेटिन्छ । यसले गर्दा उनीहरू आमाबाबुसँग राम्ररी घुलमिल हुनै पाउँदैनन् । हामी प्रत्येक घरघरका अभिभावकहरूले निकै सचेत हुनुपर्छ । भविष्यको कर्णधार नानीहरूलाई सही बाटामा डोरयाउन हाम्रो महत्वपूर्ण भूमिका रहेको हुन्छ ।
प्रकाशित: २२ असार २०७७ ०८:१८ सोमबार