रमेशचन्द्र अधिकारी
नाचिरहेको छ हावा बाहिर
फर्फराइरहेको छ झ्यालको पर्दा ,
भित्र मनमा ज्वारभाटा उठ्लाझैं गरी
रहरह पछारे लैजालाझैं गरी
बेतोडलेबेजोडले चलिरहेको छ हावा।
हावा चलेरै हो
मान्छेहरू चल्मलाइरहेका ?
यो सोच पनि त हावाजस्तै हो
नत्र एक्कासि कसरी आउँदो हो ,
अनि नचाउँदो हो
हल्लाउँदो हो मान्छेको मथिङ्गल ?
कसरी वौरिदा हुन्
ती सास सकिन लागेकाहरू फेरि
कसरी सकिँदा हुन्
श्वासप्रश्वासमा अभ्यस्तहरू ।
हावा खुस्किएजस्तै किन भएको छ
यो समय आजभोलि
किन भएको छ निर्मम
र नाच नाचिरहेको छ हाम्रो सभ्यतामाथि
प्रश्नवाचक भएर ?
पात हुनेहरू पनि
अनियन्त्रित हाँसिरहेका जस्ता
पातकी भएकाहरूको त
मगजमा अर्कै बास्ना चलाउँदो हो हावाले
र व्यापार गराउँदो हो व्याभिचारको।
प्राण वायु – हावा
अपान वायु – हावा
सोच अनि सोचको पराकाष्ठा पनि हावा
रोगी हावा – निरोगी हावा
विधि – प्रविधि सबै – सबै
यो संसार हावाबाट निर्देशित छ
कस्ले चलाइरहेको छ यो हावा ?
पख, मलाई आँखा बन्द गर्न देऊ
म आफू भएको अनुभूति गर्न चाहन्छु।
प्रकाशित: १३ असार २०७८ ११:२३ आइतबार