श्रद्धा भट्टराई

विचित्र रहेछ यो जीवन पनि  

जिन्दगीभरि प्रकृतिले दिएको सासबाट बाँच्यौं

आज त्यही प्रकितिको विपरीत जाँदा

एक मुठी सास पाउन घिटघटिएको छ  

‘मै हुँ’ भन्ने यो मानव समाजलाई  

अदृश्य जीवले चार भित्तामा थुनिदियो  

के नै रहेछ त जिन्दगी  

आखिर त्यही माटोमा गएर मिलिदियो  

के धनी के गरिब, के राजाको र रंकको  

सिकायो त्यही अदृश्य जीवले

छैन मोल कुनै सम्पति र अंकको  

भौतिक कुरामा सुख खोज्ने हामी

आखिर खुसी त खालि बाँच्न पाउनुमा रहेछ नि  

सुन–चाँदी, महल, गाडीले  हैन  

विपदमा साथ त साथीभाइ र परिवारले दिँदो रहेछ नि

प्रकृतिलाई जिस्कायौं हामीले  

र त हरेक दोस्रो मानिससँग भाग्नुपरेको छ

भयो, पुग्यो अब माफ गरिदेऊ,  

चितायौं हामीले

पुनः साधारण जीवन बाँच्नु परेको छ  

पुनः साधारण जीवन बाँच्नु परेको छ।

प्रकाशित: ७ जेष्ठ २०७८ ०९:५९ शुक्रबार