त्यसले त भन्छु,
ताली इज्जत हो,
त्यसका लागि बजाऊ
जसले आजसम्म ताली नै पाएको छैन, तर योग्य छ ।
जो रगत ,
नसाहरूबाट हैन,
खेतका गराहरूबाट बगाएर बाँचेको छ,
गर्जिएको आकाशमुनि थिचिएर
अन्धकारमा चम्किएको बिजुलीझैं
पौरखले साम्यवाद खोस्रिदै,साट्दै छ जीवन
त्यसका लागि बजाऊ ताली
सायद,
उसैले बोकेर निस्किन्छ घाम पनि
तिनीहरूको मस्तक उज्यालो पार्न ।
जो जीवनभर,
बर्सौं पुराना र मक्किएका थामजस्तै
आफ्नै पैतालाहरू चिरा पार्दै , भरोसा थप्दै
हुस्सु र कुहिरोको मजेत्रो ओढी
लेक –बेंसी चाहर्दै
अरूकै जीवन र पहिचानका लागि जिउँदै छन्,
त्यसका लागि बजाऊ ताली।
सायद तिनीहरूले नै बचाउने छन् देशको नक्सा ।
सोच्यौँ,
एक मुठो साग
एक मुठी माटो
एक माना चामल
एउटा युवा
एउटा पाखुरा
उफ् !
बेलैमा ताली पाएको भए
नाघ्ने थिएनन् दैलाको सँघार
काट्ने थिएनन् सिमाना
आखिर, हावामा विलीन हुँदै बाकसमा आएका तन्नेरीहरूले कसरी पाउँथे र ताली ?
फगत, दुई थुँगा फूल र मौनता ।
अब त लाग्छ,
बिनाअर्थको ताली बजाउँदाबजाउँदै
बजाउनेलाई नै हेक्का छैन होला,
उसको घरको अगेनुमा बल्दै गरेको दाउरा पनि
खरानी भैइसक्यो।
त्यसले त भन्छु,
ताली इज्जत हो,
त्यसका लागि बजाऊ
जसले आजसम्म ताली नै पाएको छैन,तर योग्य छ ।
प्रकाशित: ११ चैत्र २०७७ ०६:१४ बुधबार