ममता मृदुल
सेलाएको सयपत्री
यसपालि भाइटिकाको लागि जसरी भए पनि आउँछु भनेर दिपकले भनेपछि घरमा खुसीयाली छायो ।
ऑगनमा ढकमक्क फूलेको सयपत्री टिपेर माला गॉस्ने , घरऑगनको सरसफाइ र तिहारका लागि आवश्यक सरसामान किन्ने काम बडो उत्साहले भयो ।
आज दिपक आउने भएकाले चार बजे नै घरका परिवार सबै जना एयरपोर्ट हिँडे । समयमै जहाज आयो । दिपक आएन । फोन गर्दा स्वीच अफ आइरहयो । कसैगरी दिपकको खबर थाहा भएन ।
सॉझको समाचारमा दिपकको सुतेकै ठॉउमा मृत्यु भएको समाचार आयो । केही दिनपछि लास आयो । दिपकको अनुहार नचिनिने थियो । उसले कमाएको पैसा सामान केही आएन । त्योभन्दा बढी घरभरि शोक व्याप्त थियो ।
भाइटिका सकिएको दशौं दिनमा दिपक एक्कासि घर आइपुग्यो । उसले आफनो सामान र पैसा चोरी भएको सुनायो ।
त्यसो भए हामीले कस्लाई सेलायौ, थाहा हुन सकेन ।
हामीले सेलाएको सयपत्री फूल कसको घरको थियो । हामीले थाहा नपाईकनै सेलाएछौ ।
सजाय
रामप्रित ज्यामी काम गर्छ । उसले चार वटी छोरीको बिहेदान गरिसकेको छ । एक दिन श्रीमती पनि भगवानकी प्यारी भइन् । रामप्रित एक्लो भयो । दिनभरि काम गर्न जान्छ । साँझमा भट्टीमा दुई गिलास पिउँछ र घर आएर सुत्छ ।
रामप्रित मध्यराति हल्ला सुनेर उठ्यो । आँगनमा प्रहरी आएका थिए । रामप्रितलाई हप्काउँदै गाडीमा राख्यो । उसले कारण सोध्यो तर कसैले उसको कुरा सुनेन । भोलिपल्ट प्रहरीले भाटा हान्दै सोधे – ‘तैंले चोरी गरेको हो कि होइन !’
थप कुटाइबाट बच्न उसले हो भनेर सहीछाप गरिदियो ।
ऊ चोरी मुद्दामा छ महिना जेल गयो । छुटेर घर आयो र उभिएर चारैतिर हेरयो । मन भक्कानियो । बिस्तारै चोकको भट्टीमा गयो । भट्टी पसल्नीले रामप्रितलाई रक्सी दिन अस्वीकार गरी । तिमी पसलमा नआऊ भनी । उसलाई सबैले चोर भनेर दुत्कारे । पैसा तिरेर पनि खानेकुरा किन्न पाएन । त्यसपछि ऊ गाँउबाट हरायो ।
एक दिन अचानक पत्रिकामा खबर छापियो । जसको घरमा चोरी भएको भनेर रामप्रितले सजाय भोगेको थियो त्यहाँ चोरी गर्ने चोर अर्को थियो । छिमेकी सबैले पश्चाताप गरेर रामप्रितको खोजी गरे तर ऊ कतै भेटिएन ।
परिणाम
सुमना, तिमीले मेरो प्रेम स्वीकार गरिनौ भने म लामो चिठ्ठी लेखेर आत्महत्या गरेर मरिदिन्छु ।
यो सुनेर सुमना डराई ।
तपाई यस्तो कुरा नगर्नुस् । श्रीमानले थाहा पायो भने मलेसियाबाट आएर मार्छ मलाई । म तपाईको माया बुझ्छु तर प्रेम गर्न सक्दिनँ । सुमनाले भनी तर उसले जति सम्झाए पनि ऊ मानेन ।
ऊ अर्थात् कान्छा ससुरा । उसले बारम्बार फकाइरहयो । कान्छा ससुरा परे पनि सुमनाको ऊसित मेलजोल थियो । त्यसैले प्रेम गरी । मर्नबाट बचाउने विचारले पनि हुन्छ भनी ।
दुई वर्षपछि सुमनाको महिनावारी रोकियो । उसले यो कुरा कान्छा ससुरालाई सुनाई ।
बच्चा पेटमा छ भनेको सुनेपछि एक्कासि ऊ हरायो । सुमनाले पेटको बच्चा मार्न सकिन ।
गोठमा गएर आफैले सलको पासो लगाई ।
प्रभा
डा सौरभ र प्रभाको पाँच महिना अगाडि गाउँमा आएको स्वास्थ्य शिविरमा पहिलो भेट भएको थियो । सुन्दर शिक्षित डाक्टरले दश कक्षा पढ्दै गरेकी प्रभासँग प्रेम प्रस्ताव राख्यो । प्रभाको भुइँमा खुट्टा थिएन् । प्रेम झ्याङ्गियो । प्रभाले सौरभलाई आफ्नो सर्वस्व सुम्पिन् । मायामा विश्वास थियो । प्रभाको पढाइमा असर परिरहेको थियो । प्रभा चङ्गासरि माथिमाथि उडिरहेकी थिइन् ।
प्रभाले सौरभलाई फोन गरिन् । फोन बन्द भएको सूचना आयो । उनीसँग सौरभको घरको ठेगाना थिएन । धेरै मेहनत गरेर सोधपुछ गरेपछि डिभी परेर अमेरिका गएको थाहा पाइन् । डिभी सौरभकी श्रीमतीलाई परेको समेत सुनिन् ।
गर्भमा रहेको बच्चा चार महिना भएकाले फाल्न सकिनन् । प्रभाले गर्भको बच्चाले गर्दा गाउँ छाड्नु परयो । मेरी प्यारी छोरी भनेर माया गर्ने आफ्नै बाउले कलंकिनी भनेर गाली गर्दा मुटुमा गाँठो परयो । घरबाट निस्कन लाग्दा आमाले सबैको आँखा छलेर पाँच हजार दिइन् । उनका आँखाको डिलबाट आँसुका ढिक्का झर्दै थियो । नजा भनेर बाआमा दाजु कसैले रोकेनन् । काठमाडौँ आएपछि एउटा आवासीय विद्यालयमा काम पाइन् । बिहानदेखि बेलुकासम्म काम गर्नु परे पनि बाँच्नलाई पुग्दो पैसा दिएका थिए ।
प्रभाको छोरा जन्मियो । त्यो छोरा त्यही विद्यालयको परिसरमा बढ्यो । मेहनती प्रभाको छोराले दोस्रो हुन जानेन । सधैँ प्रथम भएर स्नातक पास गरयो । प्रभाले काम गर्ने विद्यालयको प्रधानाध्यापक अहिले उनकै छोरा भएको छ ।
आजकल बाआमाको सेवा गर्दै प्रभाको दिन बित्छ ।
नातिनी
सात बजे मनोजको फोनमा घण्टी बज्यो । ‘बुवा खाना खानुभयो । नखाएको भए छिटो खानुहोस् औषधि खान ढिलो हुन्छ ।’ यो स्वर छोरीको थियो । तीन वटा छोरा जन्मेपछि जन्मेकी छोरी मायाको स्वर । मनोजको मुटुमा गाँठो परेर आयो । घरमा भएका कसैलाई उनको औषधिको याद थिएन । आजै अन्माएकी छोरीले सोध्दा मन सम्हाल्न मुस्किल परेको छ ।
तैपनि बिस्तारै भने ‘खाना खाएँ छोरी दबाई खाएको छैन । अब खान्छु ।’
‘लु खाइहाल्नुहोस् त अनि मात्र म फोन राख्छु, नत्र बिर्सनुहुन्छ ।’
मनोजले औषधि खाएपछि मात्र मायाले फोन राखिन् ।
‘आज मायाको छोरा जन्मेको छ । सबै जना छोरा जन्मिएकोमा खुसी छन् तर मनोज नाति जन्मिएकोमा त्यति खुसी भएनन् । कताकता मुटु दुखेजस्तो लागिरह्यो । घरमा जति मान्छे भए पनि मायाले जति अरू कसैले आफ्नो ख्याल नराखेर पनि होला ।
मनोजले नातिलाई काखमा लिंदै भने –अब बहिनीलाई पनि बोलाउनु नत्र मेरी मायाको ख्याल कसले राख्छ । आजसम्म एक दिन पनि नबिराई मलाइ औषधि ख्वाउने मायाको ख्याल राख्ने मान्छे पनि त चाहियो नि ।’
ससुरा बुवाको कुरा सुनेर ज्वाइँ मुस्कुराए ।
( सेलाएको सयपत्री लघुकथा संग्रहबाट !)
प्रकाशित: १९ मंसिर २०७७ ०७:१७ शुक्रबार